کارشناسی ارشد یا سربازی ؟ آیا ارشد بخونم یا نخونم ؟ لیسانس یا فوق لیسانس ؟ اینها سوالاتی است که ذهن عدۀ زیادی را به خود مشغول کرده است. اگر سوالی از جنس ارشد آری یا نه دارید، پیشنهاد میکنم این متن را تا انتها مطالعه کنید.
تصمیم درباره ادامه تحصیل در مقطع ارشد تصمیم مهمی است و بنظرم باید دلیلی محکم برای ارشد خواندن داشته باشیم. در ادامه این نوشته درباره این دلایل حرف میزنم.
طبیعتا اینها صرفا نظرات شخصی من است. شما هم می‌توانید نظرتان را در قسمت کامنتها مطرح کنید.
میان پرده، نکته بسیار مهم برای مطالعه بهتر این نوشته:
در لابلای متن، لینک مطالب دیگری هم وجود دارد. اگر خواستید آنها را مطالعه کنید، در یک تب یا پنجره جدید بازشان کنید و پس از مطالعه کامل این متن به سراغشان بروید.
- برای باز کردن یک لینک در تب جدید کافی است روی آن کلیک-راست کنید و گزینه Open link in new tab را بزنید
- اگر از موبایل یا تبلت استفاده میکنید، نگه داشتن انگشت‌تان بر روی لینک همان کار کلیک-راست را میکند
چرا میخواهی کارشناسی ارشد بخوانی؟ آیا گرفتن مدرک فوق لیسانس خوب است؟
چون میخواهم بعد از ارشد، دکترا بخوانم و استاد دانشگاه بشوم
حتما خودتان هم میدانید که قضیه به این سادگیها نیست. حتما در جریانید که:
- نسل پرتعداد دهه ۶۰ از سن دانشگاه تقریبا رد شده‌اند و تعداد دانشجویان بسیار کم شده
- تعدادی از دانشگاه‌هایی که در هر کوی و برزن ایجاد شده بودند مشتری ندارند و در حال تعطیلی هستند
- با توجه به تجربه فارغ التحصیلانِ دانشگاهیِ بیکار در سالهای گذشته، رغبت به دانشگاه همچون سالهای قبل نیست
- تعداد کسانی که مدرک دکترا دارند، بسیار زیادتر از قبل شده و رقابت برای کسب کرسی‌های هیئت علمی دانشگاه بسیار سنگین است
به نظرم بد نیست به این واقعیت هم موقع تصمیم درباره ارشد خواندن یا نه توجه کنید. قبلا مطلبی مستقل در مورد دکترا نوشته‌ام:
ادامه تحصیل بدهم یا نه؟ دکترا بخوانم؟
چون مدرک فوق لیسانس مرا در بازار کار متمایز میکند
لطفا از خواب بیدار شوید. این روزها همه مدرک دارند، ارشد که هیچ، دکترایش را هم دارند. چیزی که شما را متمایز میکند مهارتی است که در بازار کار به شدت به آن نیاز است. و دانشی که به کمک آن دردی از مشکلات کسب و کار را حل کنید. صرف داشتن مدرک شما را متمایز نمی‌کند. اما اگر تحصیل در مقطع ارشد اسبابِ کسب این دانش و مهارتِ مورد نیازِ بازار کار را فراهم میکند، ادامه تحصیل در مقطع ارشد می‌تواند مفید باشد.
حتما میدانید که تنها ایجاد تمایز می‌تواند منجر به ایجاد شرایط خوب شغلی برایتان شود و به قول ست گادین در کتاب شیب:
“معمولی بودن برای بازنده‌هاست، شما شایسته بهتر از معمولی بودن هستید.”
پس:
چون مدرک فوق لیسانس را برای افزایش حقوق لازم دارم
اگر کارمند بخش خصوصی هستید که بعید است به صرف یک افزایش مدرک حقوقتان را زیاد کنند. منظورم خصوصی واقعی است و نه خصولتی.
ولی اگر در بخش‌های خصولتی و دولتی مشغول به کار هستید احتمالا مدرک ارشد منجر به افزایش حقوق شما خواهد شد. اما سوالی که اینجا مطرح میشود این است که آیا مزایای این ادامه تحصیل ارزش هزینۀ مادی و غیرمادی اخذ مدرک ارشد را دارد یا نه؟
من جواب این سوال را نمی‌دانم و فکر میکنم هرکس بسته به شرایط خودش باید به پاسخ آن برسد. اما فکر کنم بد نباشد یک حساب سرانگشتی در این مورد بکنیم.
اگر شما از دانشگاه آزاد مدرک را بگیرید فکر کنم چیزی در حدود ۸ میلیون تومان ظرف دو سال باید هزینه بکنید. حالا درنظر بگیرید که حقوق شما مثلا ماهی چندصد هزار تومان هم افزایش پیدا کند. ببینید چقدر زمان لازم است تا تنها هزینه‌ای که برای شهریه دانشگاه کرده‌اید بازگردد.
تازه این تنها هزینه مادی داستان است و بنظرم کم‌اهمیت‌ترین هزینه. هزینه زمانی که صرف شده و اصلا برنمی‌گردد را هم حساب کنید. وقتی که برای اخذ این مدرک میگذارید و برای خانواده، افزایش مهارت، تفریح و … نمی‌گذارید.
در دانشگاه‌های دولتی هزینه مادی را ندارید، اما هزینۀ غیرمادی سرجایش است. هرچند در سالهای اخیر کارمندانی که در دانشگاه دولتی هم مدرک می‌گیرند هزینه برای خودشان می‌تراشند. وقت و حوصله برای انجام پایان نامه که نیست. پس پول بدهیم و پایان نامه بخریم…
بگذریم.
چون داشتن مدرک ارشد کلاس دارد
اولا ندارد. باور کنید دیگر کلاس هم ندارد. دوما بر فرض که عده‌ای مدرک‌ندیده بخاطر مدرک ارشد شما جواب سلامتان را گرمتر بدهند یا شما را بر صدر مجلس بنشانند. روزی باید با این واقعیت روبرو شوید که وقتی که برای ارشد گذاشته اید آیا می‌صرفیده یا نه؟ این سلام‌های گرمترِ مدرک‌ندیده‌ها را رها کنید. باور کنید یک فوق لیسانس بیکار هیچ برتری‌ای بر یک لیسانس بیکار ندارد. لیسانس یا فوق لیسانس بیکار فرقی با هم ندارند.
میخوام ارشد بخونم چون پدرم/مادرم/همسرم دوست دارند مدرک ارشد داشته باشم
قطعا اعضای خانواده دلسوز ما هستد. اما ممکن است آنها روشی را برای کسب موفقیت و رضایت پیشنهاد دهند که در عصر حاضر کاربردی نداشته باشد. نمی‌گویم به حرف آنها توجه نکنیم. فقط حرفم این است که تنها دلیل ما برای ارشد خواندن خواسته والدین و خانواده نباشد.
چون حیفه مدرکم رو نگیرم، این همه درس خوندم!
حیف، آن تک تک لحظاتی است که در مسیری که امروز فهمیده ایم اشتباه است تلف میکنیم. حیف آن زمانهایی است که برای نشستن سر کلاسهای دانشگاه و خواندن برای امتحاناتش (بعد از به این نتیجه رسیدن که ادامه تحصیل به صلاحمان نیست) تلف میکنیم.
مطلبی مستقل قبلا در این باره نوشته‌ام:
استدلالی سخیف هنگام تصمیم گیری: “حیف نیست حالا که تا اینجا اومدی ولش کنی؟”
چون از کار تحقیقاتی لذت میبرم
بعضی کارهای تحقیقاتی را تنها می‌توان در دانشگاهها انجام داد. امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی آن تحقیقات صرفا در دانشگاهها وجود دارد. قبول دارم که اگر دل‌بسته چنین تحقیقاتی هستید، باید بروید به سراغ دانشگاهها. اما قطعا این را هم میدانید که در معدود دانشگاه‌هایی در ایرانِ امروز چنین شرایط و رویکردی وجود دارد.
مواظب باشید به بهانه علاقه به تحقیقات به دانشگاهی وارد نشوید که صرفا تولید مقاله میکند و خبری از تحقیق و پژوهش واقعی در آن نیست. و البته برای انجام پژوهش‌های خوب شاید بررسی گزینه تحصیل در خارج از ایران هم بد نباشد.
چون میخواهم دانشم را افزایش دهم
مطمئنید تنها راه افزایش دانش رفتن به دانشگاه است؟ آیا با انواع مجموعه‌های آموزشی که بر بستر اینترنت آموزش‌های مفید و کاربردی می‌دهند آشنایید؟
حتما از درسهای مقطع لیسانس یادتان مانده که در کتار هر درس احیانا مفیدی که پاس کرده‌اید، چندین درس پاس کرده‌اید که هیچ وقت به دردتان نخواهد خورد.
آیا تا حالا جستجویی در مورد مراکز غیردانشگاهی که آموزش‌های آنلاین و غیرآنلاین می‌دهند کرده‌اید؟ اگر تا حالا این کار را نکرده‌اید پیشنهاد میکنم پیش از تصمیم قطعی در مورد ارشد خواندن این کار را بکنید. در مورد موضوعی که می‌خواهید دانش‌تان را در آن افزایش دهید در گوگل جستجو کنید، هم فارسی و هم انگلیسی. فکر کنم گزینه‌های خوبی روی میزتان باشد.
حواسمان باشد که ارشد خواندن تنها ابزاری برای کسب دانش است. مواظب باشیم در دام ابزار نیفتیم:
چگونه در “دام ابزارها” نیفتیم؟
چون به روابطی که در دانشگاه ایجاد میشود نیاز دارم
انصافا یکی از برکات اصلی دانشگاه برای من همین گسترش روابط اجتماعی و شکل گرفتن دوستی‌هایی ماندگار بود. تاثیر این روابط بر کار و زندگی را هم اصلا انکار نمی‌کنم.
صرف حضور یافتن در محضر برخی اساتید هم تنها از طریق دانشگاه میسر میشود.
اما مسئلۀ مهم این است که هزینه-فایده کنید و ببینید آیا ارشد خواندن در دانشگاه می‌ارزد یا نه؟ ارشد خواندن ممکن است گزینه خوبی باشد، اما گاهی همین گزینه‌های خوب ادم را بیچاره میکند. مواظب گزینه‌های خوب باشیم:
گزینه های خوب آدم را بیچاره میکند
فکر میکنم قبول داشته باشید که این روابط کیفی و محضر اساتید را در همه دانشگاهها نمی‌توان پیدا کرد. اگر می‌خواهید در آن شعبه دور فلان دانشگاه ارشد بخوانید، اوضاع فرق میکند!
چون میخواهم فعلا سربازی نروم، ارشد بخونم یا برم سربازی ؟
کارشناسی ارشد یا سربازی ؟ امان از این سربازی. ارشد یا خدمت سربازی ؟ آن هم عجب خدمتی!
اول بگویم که در کنار آن روابطِ خوب دانشگاه، یکی دیگر از فواید ارشد خواندن برای من، همین پیچاندن سربازی بود. شرایط بنیاد نخبگان را داشتم و سربازیِ معمول را نرفتم. اما همان دوره کوتاه مدت آموزشی هم تحملش خیلی سخت بود.
قبول دارم که حتی تصور این اتلاف عمر هم حال آدم را بد میکند. اما حتما حواسمان به این شترِ بدترکیب که دم در خانه‌مان نشسته و از جایش هم بلند نمیشود هست. اگر تنها با نیت به تعویق انداختن سربازی، برویم ارشد دردی دوا نمیشود. بعد از ارشد چه؟
اگر شما هم بتوانید با شرایط جدید (که انگار به نسبت زمان ما تغییر هم کرده) سربازی را به کمک ارشد بپیچانید که چه بهتر. والا شاید امریه گرفتن و سربازی رفتن با همین مدرک کارشناسی گزینه بهتری باشد. در دوران گذران سربازی هم شاید بشود شرایطی ایجاد کرد که مهارت و دانش‌مان را افزایش دهیم و بعد از این دوران، گزینه‌های خوبی برای انتخاب شغل پیش روی ما باشد. گزینه‌هایی که رضایت شغلی را برایمان به ارمغان بیاورد.
اگر هم جنستان مذکر نیست و دغدغه سربازی ندارید که هیچی. اصلا چرا این بند را خواندید؟
میخواهم در ارشد تغییر رشته بدهم و زمینه کاری‌ام را عوض کنم
مثلا مدیریت بخوانم و در حوزۀ جدیدی وارد شوم. بله، خیلی از موقعیت‌های شغلی را تنها می‌توان با داشتن مدرک مرتبط در اختیار گرفت. این واقعیتی انکارناپذیر است. اما از آن طرف افراد بسیار زیادی هم هستند که در زمینه‌ای مشغول به کار هستند که ربطی به رشته دانشگاهی‌شان ندارد. من از تعدادی از این آدمها در سری کارنکن نام برده‌ام. پیشنهاد میکنم پیش از تصمیم درباره ادامه تحصیل در مقطع ارشد، حتما نگاهی به داستان این آدمها بیاندازید:
چون میخواهم با تحصیل در مقطع ارشد شرایط را برای رفتن از این کشور فراهم کنم
موافقم که ادامه تحصیل در مقطع ارشد در خارج از ایران فرصت خوبی برای مهاجرت است. اما پیشنهاد میکنم حتما قبل از ادامه تحصیل با این هدف، به این هم فکر کنید که بعد از خواندن ارشد چه خواهید کرد.
از هم‌کلاسی‌ها و همخوابگاهیهای دوران دانشگاه‌مان خیلی‌ها الان ایران نیستند. عده‌ای راضی‌اند و عده‌ای هم نه. میدانم که نمیشود از الان به فکر خیلی از چیزها بود. اما بد نیست پرس و جویی بکنید در این مورد و ببینید بعدش چه میشود. فرض کنید مدرک ارشد را هم آنجا گرفتید، برمی‌گردید ایران؟ می‌مانید؟
هر تصمیمی می‌گیرید، لطفا تصمیم خودتان باشد. چون بعدها هزینۀ این انتخاب را خودتان باید بدهید:
میخواهم ارشد بخوانم چون کار دیگری جز درس خواندن بلد نیستم
این دلیل را به کسی جز خودمان نخواهیم گفت. کمی فکر کنیم. اگر دلیل ما برای فوق لیسانس گرفتن همین است، احساس خطر کنیم. صرف گرفتن مدرک ارشد چیزی بر مهارت ما نمی‌افزاید. بازار کار این سالها هم به گونه‌ای نیست که به ازای مدرک ارشدمان به ما پول بدهند. گذشت آن دوران.
درباره افزایش مهارت و دانش قبلا حرف زده‌ام و دیگر تکرارشان نمی‌کنم.
خلاصه داستان اینکه برای ارشد خواندمان دلیل داشته باشیم. اگر تا حالا به صورت جدی به این دلایل فکر نکرده‌ایم، الان این کار را بکنیم و اینکه:
بعد از خواندن این مطلب چه کنم؟
۱- نظرتان درباره این مطالب را در قالب کامنت با دیگران به اشتراک بگذارید.
۲- اگر درگیر تصمیم برای ادامه تحصیل در مقطع ارشد هستید، می‌توانید از مطلب زیر برای تصمیم‌گیری بهتر استفاده کنید:
۳- مطلب زیر را درباره شغل مناسب بخوانید:
در انتها از تو دعوت میکنم در دورۀ تجربه محور تولید محتوا و SEO در کارنکن شرکت کنی، تا فقط ۸ هفته بعد به بازار کار وصل بشی:
دیدگاه ها
چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی
حالا بازم دانشگاه های خوب دولتی مثل امیرکبیر و شریف و دانشگاه های خارجی واقعا میشه چیزی یاد گرفت حالا بماند که اون اطلاعات فقط انتگرال و تاریخ هزار سال پیش و استاتیک و ..که هیچ فایده ای برای جامعه و پیشرفت بشر ندارند!!!
دانشگاه های آزاد و پیام نور علمی کاربردی و غیر انتفاهی که همش نمره بازی هست اصلا علمی در کار نیست امتحانی در کار نیست فقط مدرک گرفتن ملاکه حیف از اون ساعاتی که سر کلاس بودم و فکر می کردم تو جای درستی دارم سرمایه گزاری می کنم
این سیستم اموزشی پر اشکال ایران هنوز که هنوز کنکور را حذف نمی کنن و این رقابت ناسالم مزخرف را نگه داشتن، اقا تو دانشگاه ها چیزی به ادم یاد نمیدن!! تو یوتیوب بگرد کلی مهارت و علم میشه یاد گرفت رایگان و کاربردی! بعد از گرفتن مدرک کاردانی به این نتیجه رسیدم اما اولش خوانواده ام مخالف بودن و به زور به من میگفتن یک سال بخون کنکور تجربی بده! پزشک شو!!!!!!!!
کار کردن در بازار بسیار بهتر خیلی بهتر از درس خوندن و اتلاف عمر هست من به شخصه هیچ دلیلی واسه درس خوندن نمی بینم و انتخابم را کردم
سلام بنده لیسانسم رو از دانشگاه آزاد گرفتم و تازه کنکور ارشد شرکت کردم و دانشگاه غیرانتفاعی علم و فرهنگ قبول شدم.دانشگاه رو ثبت نام کردم و بعد از گذشت یک هفته از کلاس ها ناامیدی و بی انگیزگی شدیدی پیدا کردم و حس میکنم که سخته برام و جای من نیست. با توجه به اینکه پایه ام هم زیاد قوی نیست. خیلی جدی به فکر انصراف و رفتن به سربازی افتادم اما اطرافیان و خانواده به شدت مخالفت میکنن و میگن بخون حیفه. ممنون میشم اگر راهنمایی بفرمایید راجع به این منجلابی که توش گیر کردم
مغرضانه نوشته شده و فاقد ارزش است…. یک طرفه رفتی کاش درصد آمار میزان بیکاران لیسانس و فوق لیسانس رو هم میذاشتی…. اینها همه رو که نوشتی توجیهی هست برای دلخوشی خودت و الا توانشو داشتی ارشد میخوندی….
مرد حسابی میدونی یه پسر بدبخت با مدرک لیسانس بره خدمت مقدس رضا شاهی و ارشد نخونه چه بلایی سرش میاد
میدونی تمیز کردن مستراح تمیز تو سربازی چیه
میدونی بالای برجک اهنی توی سرما و گرما چیه
میدونی تحقیر چیه میدونی
انبری کادری که با سیکل یا دیپلم اومده خدمت و تو با مدرک لیسانس باید انبریشو کنی چیه.
پسا مستراح تبعیض تحقیر
حداقل فوق لیسانس طرف بخونه میتونه با پروژه کسر خدمت و این حرفها خودشو نجات بده
سلام من به دیجیتال مارکتینگ علاقه دارم و در حال یاد گرفتنشم
دانشجو زیست شناسی ترم ۶ و من دارم تصمیم میگیرم که همین کارشناسیمم تموم نکنم و برم یه رشته دیگه یا مجازی بخونم یا پیام نور که بتونم راحت اون تخصص که میخوامو ادامه بدم و کار کنم.
ولی نمیدونم درسته این کار یا نه ؟
و دوستانیم دارم که کلا بیخیال شدن درسو رفتن اون تخصص مورد علاقشونو دنبال کردن
ولی من دو به شکم
می‌دانی مشکل چیه؟ مشکل این هست که شما واقعیت نمی‌پذیرید! و واقعیت این هست که بدبختی ما در هر صورت اجتناب‌ناپذیر هست. یک سرنوشت اجتناب‌ناپذیر! چه ارشد بخونی چه نخونی چه بری سربازی چه نری فرقی نمیکنه ما باختیم بد هم باختیم.
فقط تنها چیزی که من آزار میده این هست که حالا که ورشکستگی اقتصادی کشور حتمی هست چرا باید برم سربازی!! اگر به من بود یه اتاق گاز نیتروژن تو هر محله می‌ساختم تا راحت مردم بتونن برن توش و جان به جان‌آفرین تسلیم کنن.
سلام…
من میخوام ارشدم رو هرطور شده بخونم… گرایشیکه مرتبطه با رشته کارشناسیم…
دلیلم هم اینه که میخوام مهاجرت کنم به خارج از کشور و یک گرایش که داخل ایران وجود نداره ولی کاملا نیاز هستش رو بخونم و بیارم به ایران… هم علاقه منه این رشته و هم اینکه الآن خودم شاغلم و مرتبط با رشته ام هست…. بی انصافیه که نگم مهمترین درسهای زندگیم رو در دوران دانشجوییم گرفتم و حالا بازهم میخوام هم درس تئوری و هم درس زندگی رو که یاد نگرفتم،یاد بگیرم… به علاوه من آدمی هستم که وقتی میشینم سر کلاس درس ذهن خیلی بازتری دارم و شغلی که الآن هم راه انداختم و خداروشکر عالی داره پیش میره نتیجه همین ها تو دوران کارشناسیه… پس ارشد خوندن همیشه هم بد نیست…به علاوه من اگر نتونم اون رشته رو به ایران بیارم خودم به صورت تخصصی کار کردم روی اون و حرفه اشو یاد میگیرم که برای کارم خیلی خیلی مفیده…
امیدوارم اینها رو هم توی ورژن های بعدیتون لحاظ کنین
موفق باشین:)
فوق العاده پرمغز و روان نوشتید من از قبل هم تصمیمم رو مبنی بر ارشد نخوندن و زودتر وارد بازار کار شدن گرفته بودم و با صحبتهای شما مطمئن تر شدم.متشکرم?
سلام آقای آرامش عزیز
بنده دانش آموز دوازدهم تجربی هستم. خیلی به ریاضیات و مباحث فکری علاقه دارم و حتی تجربه ی برنامه نویسی هم داشته ام. تعریف نباشد، استعداد و توانایی درسی خوبی هم دارم. پس از مدتها اندیشیدن درباره ی اینکه رشته ی ریاضی برایم مناسب است یا تجربی، به این نتایج رسیده ام:
۱.اولا شخصیت من بر مبنای تست مایرز بریگز، intj هست و احساس می کنم که برنامه نویسی کامپیوتر برای من مناسب است
۲.هرچند در زیست شناسی و مباحث پزشکی علاقه و توانایی دارم اما احتمال میدهم که در آنها موفق نباشم. خصوصا اینکه میانه ی خوبی با مطالب حفظی ندارم.
۳. متاسفانه، الان پس از ۱۰ سال درس خواندن، به این نتیجه رسیده ام که کاری غیر از درس خواندن و تست زدن بلد نیستم! مهمترین چیز ها را هم نه مدرسه یاد می‌دهند و نه در دانشگاه.
۴. بنابراین قصد دارم که از همین الان، مهارت های شغلی مثل برنامه نویسی رو در خودم ایجاد کنم و در کنکور رشته ی ریاضی فیزیک، در یک دانشگاه خوب قبول شوم، تا علاوه بر مهارت، مدرک هم داشته باشم.
خواهشمندم در این باره من رو راهنمایی بفرمایید.
بنظرتون کار درستیه که قید تجربی و رشته های علوم پزشکی رو بزنم؟
ضمنا دارای سهمیه ۲۵ درصد هم هستم ?
علیرضا خصوصیاتت مثل ۱۸ سال پیشه منه.الان پشیمونم تحربیو ول کردم ، کهندس برق شذم.پزشکا دارن پول پارو میکنن.اگه عشق به کامپیوتر داری برو
وگرنه بی عشق هیچکس هیج جا موفق نشده که تو بشی
منظورم عشق به درس های ریاضی فیزیک نیستا
عشق به کارش
مثلا دوست داری دستت مث مکانیک تو دل و روده دستگاه برقی باشی
یا تو قلب آدم؟
شغل رو تجربه کن
خودت میفهمی راهتو
سلام وقت به خیر
ترم هفت رشته پرستاری ام …
با کارشناسی میتونم مشغول به کار شم ولی برا پیشرفت به تحصیلات عالیه نیاز دارم
موندم بین ارشد و سربازی… راهنمایی بفرمایید ممنون
سلام فارغ تحصیل پرستاری هستم و ارشد قبول شدم شرایط خدمت هم هست ولی با توجه به هدفی که دارم تصمیم گرفتم که اول خدمت رو انجام بدم.
من نزدیکم دفاعم و همه اینارو خودم هزاربار گفته بودم بخودم اما شرایط طوری شد ک مجبپر شدم بخونم.الان استرس دارم نت سرچ کردم که یکم یه دلیل پیدا کنم شاید اروومم کنه و یکم استرسمو کم کنه تا برم دنبال دفاع هیچی دیگه الان اینارو خوندم دنبال یه طنابم خودمو راحت کنم
ولی ممنون اینارو بقیه بخونن مثل من ب مرحله ای نرسن ک چاره ای جز ادامه دادن نباشه
پست
دفاعم میاد و میره سپیده. نگران نباش. جلسه دفاع اونقدی که فکر میکنی بد نیست.
راستش من در جای اشتباه کامنت می گذارم و کاملا بر این نکته واقف هستم. من کنکور دادم و مکانیک قبول شدم ولی بعد از یک سال انصراف دادم. الآن می خوام با مدرک دیپلم برم سربازی. مدام از جهات مختلف سرزنش می شم و شرایط کشور هم بده و داره بدتر هم میشه ولی به هیچ عنوان نمیتونم تصور کنم سه سال دیگر باید در اون دانشگاه می موندم! شاید راضی ترین فرد در این شرایط خودم باشم ولی واقعا فشار سنگینی رومه… یه همچین مقاله هایی و تجربیاتی از افرادی که راه من را از قبل رفته اند و مانند من جا نزدند واقعا باعث دلگرمیست! نمی خواهم بگویم از بیکاری و سرخوردگی جوانان کشور خوشحالم ولی برای من که تقریبا دستم به جایی بند نیست دلگرمی بزرگی ست که دارم کار درستی انجام می دهم… امیدوارم این جو سرخوردگی در کشور به پایان برسد و هر کسی به آنجا که می خواهد برسد…
پست
مرسی که از تجربه‌ات نوشتی کوشاجان. 🙂
سلام آقای آرامش دقیقا منم تو مرحله ای از زندگی هستم که سر این دوراهی قرار گرفتم تصمیم من برای ارشد خوندنه دلایلم نمیدونم منطقیه یا نه لطفا کمکم کنید.من کارشناسی مهندسی برق از دانشگاه پیام نور دارم از اونجایی ک توی دانشگاه پیام نور معمولا مفدل پایینه و سطح مهارت هم پایینه من راه موفقیتمو تو یه دانشگاه بهتر با یه مدرک معتبر تر میبینم تو این مدت رو زبانم کار کردم و باهاش مشکلی ندارم درضمن توی طرح هجده ماهه فنی حرفه ای هم شرکت کردم و سطح تواناییم الان چیزی از یه مهندس با سابقه چهار پنج ساله فرقی نداره(این دوره فوق العادس هم مدرکش هم مهارت آموزیش)تصمیمم اینه با سطح مهارت خوبی ک از رشتم کسب کردم و مدرکی ک دارم و هم صحبتایی ک کردم تا توی دانشگاهمون چنتا درسو تدریس کنم واسه خودم یه رزومه جمع کنم و تو ارشد بتونم با انجام پروژه تا جایی ک ممکنه از سربازیم کم کنم.حقیقتش من فکرای بزرگی تو سرمه که الان هرجا اقدان کنم ظاهرا شاید شانسم کم باشه با اینکه مهارتم بالاس ولی من یبار زندگی میکنم دوس ندارم بعد این همه درس خوندم تکنسین بشم.با این دلایل بنظر شما طرز فکر من درسته یا نه کلا گیج گیجم مرسی
خیلی مطلب خوب و مفیدی بود
چند ساله که خداروشکر کسب و کار‌خودمو دارم و همیشه برای داشتن جایگاه اجتماعی بهتر تو فکر گرفتن ارشد بودم ولی منطق میگفت تجربه و چیزی که میخوای تو ارشد بهت اضافه بشه رو میشه خودمون بهتر و کامل تر کسب کنیم
البته هنوز هستن افرادی که تا حرفی تو یک زمینه میزنی دنبال این هستن ببینند مدرکت چیه تا به حرف و سخنت آیا اعتبار بدن یا خیر . البته کم کم داره این رفتار ها تغییر میکنه و ارزش گذاری روی سخن افراد به دانسته هاشون مربوط میشه و نه صرف گرفتن یک مدرک
خدمت نریم
سلام اقای ارامش من برای اولین بار با سایت شما اشنا شدم و ممنونم از این که تجربیاتتون رو در اختیار ما میگذارید.
بنده هم یک سوال داشتم من شش ماهی هست که مدرک دیپلمم رو گرفتم در این مدت هم بیکار ننشستم و یک دوره فشرده ی مهمانداری هواپیما و تایپ های هواپیمایی رو دیدم در شرکت تابان
الان برای استخدامی در این زمینه باید کارت پایان خدمت داشته باشم ولی خانواده دوست دارن که درس رو ادامه بدم حداقل تا کاردانی ولی همه ی دوستام که الان لیسانس و بیکار هستن مدام توصیه میکنن که حتی یه لحظه هم دانشگاه رفتن وقت تلف کنی و برو خدمت و برگرد تا زندگیت نظم پیدا کنه.
حالا سوال من اینه واقعا با این حجم بیکاری و رشته های پوچی که زیاد شده واقعا ادامه ی تحصیل چی میشه با توجه به این که اینقدر مدرک گرایی رواج پیدا کرده من خودم دوست دارم برم دوسال کاردانی مترجمی زبان بخونی با توجه به این که زبان تو کارم مهمه ولی میترسم که اخرشم به این تنیجه برسم که حرف دوستام درست بوده و همین دوسال رو هم وقت تلف کردم
لطف هرجور میتونید راهنماییم کنید واقعا ممنونم
سلام
من دانشجوی سال آخر کارشناسی یکی از بهترین دانشگاه های ایران در زمینه فنی مهندسی هستم
الان اگه تو یه کوچه خلوت داد بزنی ((مهندس)) ده نفر سر از در و پنجره درمیارن….
کلا تو ربه نظر من هر چیزی بستگی به خود شخص داره و افراد..
من فکر میکنم شما با این رویه که پیش گرفته اید توصیه میکنم خدمت سربازی تون رو برید و بعدش دنبال همین کار هواپیمایی رو بگیرید و زبانتون رو تقویت کنید
یادش بخیر چه شب هایی که کلا درس میخوندم و بعضی وقتا که برف و باران میبارید سرمو از پنجره بیرون میکردم تا خواب از سرم بپره و….
اما حالا به نظرم درس برای من هیچ فایده ای نخواهد داشت نه اینکه به این کاری که میکنم بی‌علاقه باشم ، نه ، فقط اینکه جامعه الان به سمتی رفته که فعلا تحصیلکرده نمیخواد
سلام به تک تکتون و الخصوص مدیر سایت
من لیسانس مهندسی مدیریت پروژه دارم از پیام نور برای این لیسانس من ۷سال زحمت کشیدم خیلی سخت فارغ التحصیل شدم و نمیدونم به این رشته علاقه دارم یا ندارم کلا سردرگمم نمیدونم چه هدفی رو باید دنبال کنم دنبال ارشد یا کار از شانس بد هم کار وجود نداره نقاشیم هم خوبه موندم چیکار کنم تا از اطرافیانم سرزنش نبینم واقعا چیکار کنم توروخدا به مشاورتون احتیاج دارم اصلا ارشد چه رشته ای بخونم اصلا نمیدونم حوصلشو دارم با نه چون فراسوی زندگی من همیشه با سختی ها و سرزنش های زیادی بوده خواهشا کمکم کنید در ضمن دخترم
من ترم آخر ارشد مو همزمان با اشتغال معلمی و تحصیل همزمان دانشگاه فرهنگیان برای جدید الاستخدامی ها با سختی و زجر گذراندم فکر کنید شنبه دانشگاه فردوسی مشهد از صبح تا غروب بعد سوار اتوبوس مستقیم زابل صبح بدو سر کار هیرمند می رفتم
چهارشنبه عصر سوار خط زاهدان تربیت معلم برای کلاس حضوری دانشگاه فرهنگیان از اونجا باز مشهد
از هرچی اتوبوس و درس خسته شده بودم الحمدالله هر دو دوره ارشد و فرهنگیان باهم تموم کردم ولی چقدر حقوق اضافه می کنند اعمال ارشد ۱۵۰ هزار تومان پولی که بنده فقط خرج ایاب و ذهاب یه هفته ام می شد
دوتا دلیل میتونه مارو قانع کنه برا ارشد اولی پژوهشه که باید بری خارج چون اینجا بدرد نمیخوره خود خارج رفتنم یه معقوله مزخرفتر از اینه و همین اینکه اگه قانونی اقدام کنی باید بری سربازی .دومین دلیل میتونه افزایش حقوق باشه که اونم برای کار دولتی هستش در نتیجه باید بری سربازی
به نام خدایی که مهربانی نامش، آراام دلهاست…
به نام خدایی که دوست عزیز و ارزشمندی به اسم اقا امین آرامش رو در مسیر من قرار داد.
محمدمهدی هستم؛ از استان یزد
اقای ارامش
واقعا از مطالب منطقی و تحلیل های دقیقت لذت بردم
تجمیع این ذهن پویا و نکته سنج به همراه بیانی روان و شیوا، برام حیرت انگیز بود.
واقعا لذت بردم…
ماشاءالله
هذا من فضل ربی…
من هم الان دوره کارشناسی رو تموم کردم
روانشناسی دانشگاه اصفهان خوندم
با تمام تجربیات مثبتی که تحصیل در دانشگاه و زندگی در خوابگاه بهم داد، ترجیح دادم فعلا در همین حد باقی بمونه.
یعنی حقیقتش تا چند ماه پیش داشتم خودم رو برای امتحان ارشد اماده میکردم، اما حدود یک ماه پیش، چند روزی درس خوندن رو مثل مرررد کنار گذاشتم و فقط فکر کردم…
تصمیم گرفتم موقتا به کارهایی که در این مقطع سنی م اهمیتش بیشتره برسم…
سربازی، کارجدی تر، ازدواج…
دفترچه خدمت رو پست کردم و یک اسفندماه تاریخ اعزام هست.
انشاالله که این دوره هم میگذره…
به قول شاعر:
ب حباب نگران لب یک رود قسم،
و ب آن لحظه شادی ک گذشت…
غصه هم میگذرد؛
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند؛
لحظه ها عریانند؛
ب تن لحظه خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز…?
پرحرفی من رو ببخش
بذار به حساب اینکه تو این وبلاگ بسیار مفید، در کنار دوستان نازنین دیگه دوست داشتم ی مطلب کوچیکی هم از من باشه تا ی تشکری بکنم از زحمات شما.
امیدوارم با عنایات امام زمان و حضرت زهرا، همیشه رو به پیشرفت و تعالی باشی و توفیقاتت برای چنین روشنگری های ارزشمند، روزافزون باشه.
پست
به به
عجب محمدمهدی‌ای، عجب شعری، عجب کامنتی 🙂
ممنونم بابت این لبخندی که به واسطه دیدن کامنت بهم هدیه دادی.
از لطفت به من و این خونه مجازی هم ممنونم. دمت گرم.
امیدوارم اینجا رو خونه خودت بدونی و باز هم بهم سر بزنی حتما.
چه کار خوبی کردی، تجربه‌ات رو نوشتی، حتما بقیه هم میخونن و استفاده میکنن. خوشحالم که وقتت رو به کارهای جدی‌تر اختصاص میدی. 😉
میدونستی من به یزد و یزدی‌ها ارادت ویژه‌ای دارم؟ این مطلب رو بخون:
یزد
خندون باشی محمدمهدی جان 🙂
مخلصم
ممنون اقای ارامش,
حدود شش ماه وقتم رو برای ارشد دادن تلف کردم و دولتی باهنر کرمان قبول شدم والان کاملا ناراضی هستم و به این نتیجه رسیدم دیگه وقتمو تلف نکنم.
الان با اجازتون انصراف دادم و دلیل این انصراف هم بطور قطع این مطلب شما بود, واقعا دلیلی برای ادامه تحصیل نداشتم,
پست
سلام پدرام جان
میدونم که تصمیم سختی گرفتی و منتظر روزهای سختی هم باش.
بهرحال تو مسیر متفاوتی رو در پیش گرفتی و احتمالا اطرافیان با تصمیمت مخالف بودن.
حالا وقتشه که با تلاش زیاد و کسب مهارتهای لازم و ساختن یک مسیر شغلی خوب برای خودت، سربلند باشی.
صبر داشته باشه پدرام، روزهای خوشی تو راهه. 🙂
سلام آقای آرامش،
مطلب بسیار جالبی بود و با اینکه خیلی وقته از انتشار این مطلب میگذره خیلی خوشحالم که هنوز مخاطب میاد و میخونه و شما هنوز با حوصله جواب میدین . اولش نمیخواستم دیدگاهی بنویسم ولی بعد از اینکه دیدم شما هنوز پیگیر دیدگاه ها هستید گفتم نظر خودم و تجربه خودم رو بگم.
واقعیت اینه که من هم بعد از گرفتن کارشناسیم خیلی تو فکر ارشد خوندن (که متاثر از جو اطرافم بود بیشتر) رفتم و تونستم با یه رتبه دو رقمی تو یکی از بهترین دانشگاه های ایران ارشدم رو بگیرم .
از این پیشینه که بگذریم، خواستم حال الان خودم رو براتون بگم شاید کسی خوند و به دردش خورد. از نظر من نمیشه یه نسخه برای همه پیچید، من اون روز اول که قبول شدم خیلی خوشحال بودم و احساس خوبی نسبت به ماجرا داشتم. ولی چیزی که در نهایت از ارشدم دستگیرم شد این بود که من راه درست فکر کردن و بهتر تصمیم گرفتن و تحلیل کردن رو بهتر از قبل داشتم ( نمیدونم این موضوع بخاطر بالا رفتن سن و پخته شدن هست یا ارشد خوندن) ، ولی فهمیدم که این همه درس خوندن همش بهانه ای هست برای اینکه ما بهتر فکر کنیم .
یکسری ها مثل من باید این مسیرها رو به نظرم طی کنن تا به این خوب فکر کردن و درست فکر کردن برسن و یکسری ها هم که زودتر این موضوع رو درک میکنن به نظرم احتیاج چندانی به این معقولات ندارن.
یه موضوع جالبی دیگه هم که چند وقت هست ذهنم رو درگیر کرده این هست که من از بچگی یکسری علاقه ها داشتم و الان فکر میکنم زندگی آدما طوری چیده میشه که به اون حس خالصی که تو دلشون هست برسن. بعضی وقتا اتفاقاتی تو زندگیم افتاده که پیش خودم میگفتم ای کاش به شکل دیگه ای میفتاد و اونچیزی که اون لحظه میخواستم برام اتفاق میفتاد . ولی بعد از اینکه گذشت و من دیدم که مسیری که توش افتادم همونیه که منو میرسونه به اون خواسته قلبیم پیش خودم گفتم که باید بعضی وقت ها به اتفاق های اطرافمون اعتماد کنیم.
خیلی ممنون از مطالبون .
پست
سلام ایرج
مرسی که اینقدر خوب از تجربت گفتی. حتما آدمهایی که میان اینجا، میخونن و استفاده میکنن.
باهات موافقم ایرج. به نظرم یکی از دستاوردهای جنبی دانشگاه رفتن میتونه همین رشد کردن توی چنین مهارتهای [به ظاهر] فرعی باشه.
منم به هیچ وجه منکر این خوبیهای دانشگاه نیستم و برای خودم هم فواید زیادی داشته. اما اگر نسبت دستاوردهامون به وقتی که توی دانشگاه گذاشتیم، حساب کنیم، یکم حالمون گرفته میشه.
خلاصه که همینطور که تو هم گفتی نمیشه نسخه یکسان برای همه پیچید و هر کس با توجه به شرایط خودش باید در مورد ادامه تحصیل دادن یا ندادن تصمیم بگیره.
مخلصم.
سلام امین جان.
اولین بار است که مطالب سایت تان را مطالعه کردم و واقعاعالی بودند.
من هم یک بار کنکور ارشد را قبول نشدم و به فکر سال بعدیعنی۹۸بودم.واقعیتش به خاطر فرار از سربازی وحس کنجکاوی بود.
خداراشکر کار مربوط به رشته ام را هم دارم انجام میدهم و راضی هم هستم.معلومات و تجربیاتی که در کار کسب کردم,خیلی بیشتر از معلوماتی بود که در دانشگاه کسب کردم.
برخی از دوستانم به من گفتند که ارشد را اگر در خارج بگیری خیلی بهتر است.وقتی شرایط رفتن به خارج رابررسی کردم متوجه شدم که بایدسربازی رفت یاحداقل ۲۲۵۰۰تومان بدهی.این پول بعدازسه سال به خودت برمیگرددامادرصورتیکه به ایران برگردی.
شرط دیگرش هم داشتن IELTS 7هست.
همچنین پس اندازی در حدود شش ماه اول برای زندگی در آنجاباید داشته باشی.البته اگر یک ترم ارشد در یکی از دانشگاه های مورد تایید خارج ：مثل امیرکبیر,شریف و …بگذرانی,امکان فاند گرفتن هم داری که هزینه ی تحصیل و خوابگاهت دیگر به عهده ی خودت نیست و دانشگاه به عهده میگیرد.این فاند گرفتن هم دردسرهای خودش را دارد.
جدا از همه ی این شرایط تحمل دوری از خانواده,اقوام و دوستان هم باید برای تو راحت باشد.
البته این شرایط,شایدبرای همه مشکل نباشد امابرای من که فرار از سربازی مدنظرم بود,مشکل بوده وبه همین خاطر بی خیالش شدم و گفتم که چرابه جای کنکور خواندن,به دنبال یادگیری زبان نباشم؟!یایک تخصص دیگر که به بهتر شدن کارم کمک کند؟!
باخودم گفتم بااین همه اطلاعات ومنابع یادگیری در اینترنت,چرا باید راهی را بروم که فقط هدف از آن حس
کنجکاوی یا فرار از سربازی باشد.
تازه متوجه شدم که امریه برای کارشناسی هم وجود دارد,اماکمی از سخت تر از ارشد و دکتری پیدامیشود.
بااین تفاسیر سعی بر این است که ان شاءالله راهی بروم که خودم میخواهم و علاقه ام در آن است.
مطالب شما باعث تلنگری بود به من, که به صدای درونم گوش دهم و خودم را از حصار درس خواندن محض که در ذهنم ایجاد کرده بودم,در بیاورم و فراتر فکر کنم.
امین جان امیدوارم که همیشه موفق باشید.
از بقیه دوستان هم بابت نظراتشون تشکر میکنم و من هم فقط دیگاه خودم را باتوجه به شرایطی که دارم گفتم.
در پناه حق.
پست
سهیل جان سلام
چقدر خوبه که گزینه های مختلف رو بررسی کرده و «چرا» داشتی براشون و هیچ کدوم رو حتمی فرض نکردی.
یه مشکل اساسی همینه که آدمها بعضی مسیرها رو چون «همه» میرن، مسیر درست برای خودشون میدونن و در نهایت هم اکثرا راضی نیستن.
منم خوشحالم که به اینجا سر زدی و بابت انرژی مثبتت و آرزوی خوبت هم ازت ممنونم. 🙂
چه کار خوبی کردی تجربه خودت رو به تفصیل نوشتی سهیل، حتما خیلی ها میخوننش.
بازم بیا و برام بنویس.
مخلصم
سلام
من ترم ۷ عمران هستم و حدودا دو ماهی میشه که برای ارشد به صورت جدی شروع به خوندن کردم.از اولِ خوندن هم هدف خاصی از اینکه چرا دارم میخونم نداشتم و فقط تحت تاثیر جو دوستان سال بالایی که با مطالعه کم ولی رتبه خوب در دانشگاه تهران و امیر کبیر قبول شدن بودم.الان این سوال برام خیلی بزرگ شده که دیگه امانم رو بریده که چرا میخوام برم ارشد؟ الان که با خودم فکر میکنم میگم من مردِ کارگاه ساختمانی نیستم و اگر ارشد رشته ای بخوام برم یا راه و یا آب هست،از طرفی هم تضمینی وجود نداره که من با خوندن ارشد بتونم وارد اون تخصص بشم! من شرایط گرفتن امریه رو دارم و واقعا بین دوراهی امریه و ارشد موندم!
سلام
من الان با وب سایت شما آشنا شدم و مطالب شما رو مطالعه کردم، من هم مثل شما امیرکبیر بودم منتها من اونجا عمران خوندم الان خدارو شکر راضی ام امسال کنکور ارشد شرکت کردم و دانشگاه تهران قبول شدم ولی برای ثبت نام نرفتم و انصراف دادم. کار هم که فقط در تهران هست و شهرهای دیگه کار پیدا نمیشه پس اصلا گزینه کسب مهارت از طریق کار منتفی میشه ولی خب من به خاطر مهاجرت انصراف دادم و تصمیم گرفتم برای همیشه از ایران برم. در مورد بعضی از بخش ها صحبت های شما انتقادات زیادی داشتم مثلا اون بخش از صحبت هاتون که گفتید روابط پایدار با دوستان و اساتید در دانشگاه شکل می گیره من خواستم اینجا بنویسم که در مورد من اصلا به این شکل نبوده من الان که یک ماه کمتره فارق التحصیل شدم تمام تلاشم رو می کنم خاطرات دوران دانشجوییم رو فراموش کنم، هیچ دوستی از دوران دانشجویی برام باقی نمونده البته هنوز دارم از بعضی اساتید کمک می گیرم برای رفتنم ولی همونطور که گفتم در دانشگاه به طرز وحشتناکی منزوی شدم اطلاعات غلط ندهیم مشکل اصلی که دانشجویان دانشگاه های طراز اول ایران مثل همین امیرکبیر و تهران و شریف دارند همین روابط نادرستی که اونجا شکل می گیره و باعث میشه خیلی ها گوشه گیر و افسرده بشوند من در خوابگاه هم زیاد برخورد داشتم با افرادی که به درونگرایی مطلق رسیده بودند و اصلا با هیچ کس حرف نمی زدند، می خوام از اینجا بگم به کسانی که دارند تلاش می کنند برای تفریح و خوشگذرانی یا شکل گیری روابط حسنه بروند این جور دانشگاه ها نروند حالا ارشد باشه یا کارشناسی چون اصلا روابط صمیمانه ای شکل نمی گیره مخصوصا بچه های شهرستانی که بیشتر هم ضربه می خورند
پست
سلام سیناجان
چه کار خوبی کردی از تجربت گفتی.
آدمها متفاوتن و تجربه‌هاشون هم متفاوته.
امیدوارم روزهای بهتری رو برای خودت بسازی. 🙂
سلام آقای آرامش. منم مشکل مشابه اشکان رو دارم :
دبیرستان ، به فیزیک علاقه داشتم ، کارشناسی با یه رتبه ی ضعیف رفتم فیزیک چمران اهواز. ۹ ترم ه تموم کردم با کلی اذیت شدن از نظر روحی. به علت اسباب کشی به تهران طی دو سال، وقتی دیدم مدارس غیر انتفاعی منو برای فیزیک یا حتی معلمی دبستان ، به کار نمی گیرن ، مجبور شدم با شرکت کردن در کلاس های کنکور مدرسان شریف، و ۴ ماه فشرده و سیستماتیک درس خوندن ، با رتبه ۶۶ درومدم فیزیک حالت جامد دانشگاه تهران. صادقانه بگم که از اول اش می ترسیدم از ارشد و وقتی نتیجه رسید ، بیشتر عزا گرفتم. الان ۳ هفته اس که داریم می ریم کلاس و من کارم شده گریه چون ارشد تسلط زیاد به درسای پایه ای لیسانس می خواد که من توی حداقل دو تاش مشکل داشتم همون لیسانس! تازه الان به این نتیجه رسیدم که علاقه نداشتم و چون فقط می خواستم به خودم و پدر مادر ثابت کنم ، من می تونم ، ارشد شرکت کردم. متاسفانه رتبه هم خوب شد و یک راست با تشویق اطرافیان رفتم دانشگاه تهران! به من از لحاظ روحی خیلی فشار می یاد و حس می کنم هرچی بخونم ، کم ه چون علاوه بر کتابای ارشد باید برگردم سر کتاب های لیسانس! علاقه ی دبیرستان خیلی فرق داره با علاقه ی دانشگاه و من اینو نمی دونستم 🙁 و البته چاره ای هم نداشتم!
حالا به پدر مادر می گم می خوام انصراف بدم . بهم می گن الان زوده، بذار بگذره یه کم که بعدا افسوس نخوری . هرچی می گم من بد ام می یاد از فرمول و ریاضی و فیزیک و مباحث سخت اش ، پدر بهم می گه داری جا می زنی. تصمیم ام بعد انصراف ، قوی تر کردن زبان انگلیسی و یاد گرفتن مهارت icdl بود ، اما پدر می گن اینا مهارت های فرعی ان و اصلی محسوب نمی شن و نمی تونی با اینا کار کنی! نهایتش بتونی منشی بشی که تازه اون هم نیاز داره به مهارت manage کردن خواسته ها و مسئولیت های شرکت. خیلی به من داره فشار روانی می یاد. از رشته ام متنفر نیستم ولی همچین هم دوستش ندارم . چون حداقل چند تا از درسای مهم لیسانس اش رو نفهمیدم و حالا همونا دارن بهم هجوم می یارن. دانشگاه تهران هم شوخی بردار نیس و خیلی سخت می گیرن. هر روز یه عالمه حل تمرین و گزارش کار و برنامه نویسی می خوان که من تو همه شون می لنگم. مدام دشنام می دم به کنکور ارشد که با ۱۷٪ دروس تخصصی۲ و ۱۲٪ دروس تخصصی ۱ و ۴۸٪ زبان ، من رو فرستادن جایی که مال نخبه هاست.ببخشید خیلی حرف زدم. خیلی دلم پر ه. لطفا اگه می شه جواب ام رو در اسرع وقت بدید. ممنون 🙂
سلام آقای آرامش
من تازه ارشد قبول شدم یکسال برای قبولی در کنکور ارشد وقت گذاشتم خیلی شور و اشتیاق درس خواندن و مدرک بالاتر گرفتن داشتم ولی الان که دقیقا همان رشته و دانشگاه قبول شدم پشیمانم از کار کرده از یکسال وقت هدر داده. حتی ارشد سخت تر از اون چیزیه که من فکر می کردم احساس می کنم نمی تونم بخونم می خوام انصراف بدم برم خدمت به نظرتون کار درستیه؟ خواهشا سریع تر جواب منو بدید وقت ندارم باید زودتر تصمیم بگیرم.
پست
اشکان جان سلام
آقا تصمیم در این مورد نیاز داره که اطلاعات بیشتری از وضعیت تو داشته باشیم. مثلا اینکه رشته‌ات چیه؟ منظورت از سخت بودن چیه؟ برنامه شغلیت چیه؟ و …
اما در کل پیشنهادم اینه که این مطالب رو بخونی:
استدلالی سخیف هنگام تصمیم گیری: “حیف نیست حالا که تا اینجا اومدی ولش کنی؟”
شغل مناسب من چیست؟ (بر مبنای مدلی سه‌گانه برای انتخاب شغل)
به نظرم بیشتر بخون و بیشتر فکر کن در این مورد. تصمیم مهمیه.
موفق باشی
رشتم مهندسی عمران گرایش خاک هستم. من زبان انگلیسیم بسیار ضعیفه علاقه هم به خواندن متون انگلیسی ندارم ما بیشتر کتاب ها و جزوه هامون لاتین هستن و مقاله هایی که برای پایان نامه باید بخونیم. واقعا ارشد ارزش این همه سختی رو نداره مدرکش با لیسانس فرق زیادی نداره البته الان اینجوره شاید بعدا مهم بشه. قبولی در کنکور ارشد کار سختی نیست من زحمت زیادی نکشیدم که الان غصه بخورم ولی یکسال وقتم رفته نمی خوام عمرم بیشتر از این تلف بشه. سال گذشته خیلی از اساتید و دوستانم گفتند که نخونم ولی من گوش نکردم. ولی فکر می کنم هنوزم دیر نشده میشه دو سال باقی مانده را خرید. برنامه شغلیم اینه که بعد از خدمت برای آزمون نظام مهندسی بخونم در کنارش هم سر ساختمان برم و نکات اجرایی یاد بگیرم. خسته شدم از درس خوندن دیگه انگیزه ندارم.
سلام من خیلی دغدغه ی این مسئله رو دارم..من تا ۲۳سالگی دوره کادشناسم توی دانشگاه دولتی تمومه ووکنکور ارشد هم خواهم داد
اما وقتی فک میکنم مثلا تا ۲۵ ارشد بخونم بعد برم تا ۲۷سالگی سربازی بیام…تازه باید از ۲۷ی زندگی رو شروع….اینحوری واقعا سخته ینی؟…چون من حرفه ی خاصی هم بلد نیستم ک مثلا بدونم سریع شغل میدا میکنم….کلی درگیدم این قضیم
لطفا تو ایمیل راهنمایی کنید
سلام الان کجایی رفتی ارشد یا خدمت؟!
سلام
من مهندسى نفت دانشگاه سراسرى خوندم. من از اول خیلى رشته ام را دوست نداشتم و مجبور شدم این رشته را بخوانم. اما الان مباحثش مهندسى نفت را دوست دارم و به فکر ادامه ى تحصیل در مقطع ارشد هستم. اما نبود تقاضا براى استخدام مهندس نفت (بدون سابقه و مهارت کار) من را دلسرد مى کند. علاوه بر همه ى اینها این رشته براى دختر ها آینده شغلى خوبى ندارد و فرصت هاى شغلى کمترى دارد.
با این تفاصیل لطفا راهنمایى کنید که ادامه ى تحصیل در این رشته براى من مفید خواهد بود!؟ آیا چندین ماه براى ارشد بخوانم و در کنکور شرکت کنم!؟
در حال حاضر مجبورم یا سراغ مشاغل خدماتى بروم و یا با سختى و تلاش بسیار شانسم را براى یک خوداشتغالى امتحان کنم. که فعلا مسیر دوم را انتخاب کردم.
خیلى دوست داشتم در یک شرکت مدتى کارآموزى بروم، اما حتى در دوران لیسانس و با معرفى نامه ى اساتید شرکت ها به سختى حاضر بودند فقط چند روز ما را تحمل کنند.
در خانواده همه مدرک دکترى دارند و حتى اصرار دارند من خارج از کشور در این رشته تحصیلاتم را ادامه دهم، اما چون زندگى خارج را تجربه کرده ام و مى دانم که هرگز نمى توانم این کار را بکنم، تصمیم گرفتم همینجا درس بخوانم، (تا من را براى رفتن به خارج تحت فشار قرار ندهند)
گاهى فکر مى کنم اصلا انتخاب این رشته اشتباه بود.
انقدر گیج و خسته شده ام که دارم افسرده مى شوم. لطفا من را راهنمایى کنید.
سلام سایت بسیار پرمحتوایی دارید.من ۲۴سالمه و سال۹۶ از رشته حسابداری و از دانشگاه پیام نور فارغ التحصیل شدم و مدرک کارشناسی رو گرفتم و به تازگی تو یه دانشگاه علمی کاربردی مسئولیت حسابداری رو قبول کردم اما در واقع هیچی از کار حسابداری رو بلد نیستم چون متاسفانه در دانشگاه هیچ مهارت کاربردی رو بهمون آموزش ندادن، اینطوربگم که حتی ما دفاتر روزنامه و اینارو هم از نزدیک ندیدیم.حالا موندم چیکار کنم. دلمم نمیخواد از کارم انصراف بدم.ب نظرتون هیچ راهکاری وجود داره؟ اصلا امیدی به ادامه کارم هست؟لطفا اگ شخص،سایت،کانال،گروه یا هرجای دیگ ای که میدونید میتونه کمکم کنه رو بهم معرفی کنید.به شدت به کمکتون نیازدارم.
پست
سلام پریسا
راستش در مورد منابع برای یادگیری حسابداری نمیتونم کمکی بکنم و به نظرم از گوگل بپرس.
اما در مورد اینکه دانشگاه چیزی بهت یاد نداده، دو تا نکته هست:
۱- در اکثر دانشگاهها و رشته‌‌ها وضع به عمین منواله و چیز عجیبی نیست.
۲- اینکه هنوز هم همش به فکر پیدا کردن مقصر باشی و نگاهت به گذشته باشه، جز ضرر چیزی برات نداره.
این دو مطلب رو پیشنهاد میکنم بخون:
در گفتگو با مهشید: دانشگاه، مهندسین بیکار و چیزهای دیگر
من فکر میکنم اتفاقا این فشار از طرف کارت برای یادگیری حتی میتونه فرصت خوبی باشه برای یادگیری مهارتهای مرتبط به رشته‌ات
کلا تو این مملکت ادامه تحصیل به درد نمیخوره ولی چاره ی دیگه ای هم نیست الان ببینید چه بلایی سر رشته های مهندسی و علوم انسانی اومده !به لطف پیام نور و علمی کاربردی و آزاد و مجازی و بین الملل و غیر انتفاعی و اینجور دانشگاهها الان از هر کوی و برزن داره مهندس و حقوقدان و روانشناس و کارشناس مدیریت غیره میباره.دولت هم برای اینکه معظل بیکاری رو چند سال به تاخیر بندازه از این امر استقبال میکنه و نتیجه اش این میشه که ما از ایالات متحده بیشتر مهندس داریم!میری باهزار تا بدبختی و تحمل غربت و اینا یه لیسانس میگیری میای منتظر میشینی که یه سازمان دولتی با کسری بودجه مواجه بشه بیاد یه آزمونی برگزار کنه از هر داوطلب هم صد هزارتومن پول ثبت نام بگیره یه آزمون استخدامی بزنه هزار تا نیرو بخواد و صد هزار نفر شرکت کنن و نهایتا هم اقوام کارمندای اون سازمان استخدام بشن و بقیه برن پی کارشون!لیسانسیه ها هم که چند بار تو آزمونای مختلف شکست میخورنن میبینن راهی جز ادامه تحصیل نیست تا بلکه در آینده فرجی بشه بتونن هیئت علمی ای چیزی بشن ولی زهی خیال باطل !دانشگاه غیر انتفاعی شورآباد هم دانشجوی دکتری میپذیره و حجم فارغ التحصیلان دکتری به صورت تصاعدی میره بالا و مدرک دکتری هم اینجوری خز میشه .وقتی جوان مملکت به این مرحله میرسه و با مدرک دکتری بیکار میمونه یا مجبوره حداکثر بره جایی با ساعتی ده هزارتومن حق التدریس درس بده که حقوقش حتی کفاف بنزینش رو نمیده سرخورده میشه و درحالی که به مرز ۳۵-۴۰ سالگی رسید میفهمه که دوسوم از عمرش رفته و هیچ کاره ای نشده هزار تومن سرمایه هم نداره اینجاست که به این نتیجه میرسه که از اول باید میرفته علوم تجربی میخونده و دکتر میشده به این ترتیب تب دکتر شدن در جامعه بالا میگیره و یهو هفتصد هزار نفر روی میارن به سمت کنکور تجربی درحالی که حداکثر دو سه هزار نفرشون دکتر میشن و بقیه معطل اند .اینجاست که جوان بخت برگشته ما برمیکرده سر خونه اول با حدود چهل سال سن که دیگه سن استخدام رو هم رد کرده و هیچ امیدی به آینده نداره و مجبوره بره مسافرکشی و اینطوری گند زده شده به تحصیلات تکمیلی!!!
نتیجه اخلاقی اینکه همین لیسانس از سرمون هم زیاده الکی به امید بهتر شدن وضعیت نباید پناه ببریم به ارشد و دکتری
سلام وقتتون بخیر
من کارشناسی رو از دانشگاه تهران گرفتم، مهندسی صنایع غذایی! وقتی همه رفتن دنبال ارشد من چسبیدم به کار!
الان ۸ ساله که کار میکنم ولی نه در رشته خودم. ۵ سال رو دستیار مدیر اجرایی و دستیار مدیرعامل بودم و هستم. حالا به فکر ارشد گرفتن افتادم چون نمیخوام ۱۰ سال دیگه همچنان دستیار اجرایی باشم. رشته های MBA استراتژیک یا مدیریت پروژه و (در بدبینانه ترین حالت مدیریت منابع انسانی!) به نظرم میتونه خوب باشه چون هم علاقه دارم هم به نوعی تجربه اش رو. از هر کس میپرسم یه جوابی میده، با توجه به توضیحات شما میتونم بگم دید جامع و درستی ارائه دادید. حالا با این اوصاف به نظرتون با در نظر گرفتن سختی ها و زمانی که صرف خواهد شد و آینده شغلی، آیا پیشنهاد میکنید که برای ارشد بخونم؟ (هدف تدریس و دکتری هم ندارم، هر دانشگاهی هم نمیخوام باشه، دست کم اعتبار خوبی داشته باشه که به تلاشش بیارزه )
اگر به جای اینکه خودم رو درگیر کنکور ارشد کنم برم موسسه های معتبر دوره های مدیریت پروژه یا MBA بگیرم تاثیرش میتونه برابر باشه؟
ممنون به خاطر وقتی که برای پاسخ دادن میزارید 🙂
پست
سلام زهرا
چقد خوب که قبل از ادامه تحصیل کورکورانه، رفتی کار کردی و فهمیدی که به چیزهایی علاقه داری (و به چی علاقه نداری).
ببین زهرا، راستش با این اطلاعات کمی که بهم دادی من نمیتونم نظر چندان بدردبخوری بدم، من از شرایط شغلی، خانوادگی، میزان درآمد الانت و میزان درآمد هدفت و خیلی چیزهای دیگه خبر ندارم و احتمالا قبول داری که تصمیم راجع به ادامه تحصیل و خرج کردن بخش زیادی از دو سال عمر، به این چیزهایی که گفتم هم بستگی داره.
پیشنهادم اینه که این مطالب رو بخونی و اگر لازم دیدی باز هم برام بنویسی:
چگونه در “دام ابزارها” نیفتیم؟
گزینه های خوب آدم را بیچاره میکند
لطفا معمولی نباشیم! (تخصیص “بهینه” منابع یا تخصیص “متعادل” منابع؟)
تصمیم گیری (۲): ما انسانهایِ محدود
چگونه تصمیم بگیریم؟
ممنونم ازتون که خیلی سریع جوابم رو دادید 🙂
مطالب رو خوندم و بسیار شیوا و جالب بود.
از بابت شرایط شغلی خدا رو شکر فعلا بسیار راضی هستم، محیط کوچک و دوستانه و کار جدی با ساعت کاری که میتونه وقت مطالعه بهم بده. فعلا درآمدم به نسبت هم سن و سالانم یه سر و گردن بالاتره ولی تفاوت اینجاست که شغل من ارتقا نداره و اگر دست نجنبونم ۱۰ سال دیگه تو ۴۰ سالگی هنوز دستیارم، اگر از الان خودم رو برای ۱۰ سال دیگه آماده نکنم قطعا اون موقع وقت تجربه و مهارت و علم جمع کردن برای بالاتر رفتن نیست. چون اون موقع این طبقه شغلی به نسبت هم سن و سالانم و نیازهای خودم از سطح حقوقی کمی برخوردار خواهد بود.
با توجه به اینکه شخصیت ESTJ دارم برای شغل های رهبری و مدیریتی مناسبم، و فکر میکنم رشته مدیریت مثل باقی رشته ها دوره های کاربردی خاصی نداشته باشه و تنها روش برای رسیدن به دانشش دانشگاه باشه (حرف از مهارت نزنیم که هیچ دانشگاهی تو ایران مهارت رو آموزش نمیده)، آیا این تصور من درسته؟ البته MBA دوره داره ولی دیروز یکی رای من رو در موردش زد :))
از حق نگذریم که یکی از دلایل استخدام من در شرکت فعلی صرفا یدک کشیدن اسم دانشگاه تهران بود و اگر این اسم در رزومه من نبود بهم فرصت ابراز وجود و قبول شدن در تست های متعدد رو برای اثبات تواناییم نمیداد.
با وجود تمام سبک سنگین کردن ها هنوز نتونستم تصمیم درستی بگیرم
پست
زهرا واقعیت اینه که هنوز عنوان دانشگاهی که توش درس خوندیم توی بازارکار بدردمون میخوره. هرچند که میدونیم شاید به نسبت وقتی که گذاشتیم مهارت و دانش بدست نیاوردیم از دانشگاه.
حالا برای آینده شغلی که برای خودت متصور هستی چقدر این “مدرک” از فلان دانشگاه مهمه؟ اگر واقعا مهمه که مدرک مرتبط داشته باشی، واقعا شاید ادامه دادن در دانشگاه گزینه خوبی باشه.
الان خیلی از دروس MBA رو میشه با کیفیت خیلی خوب توی فضای وب گذروند. از نمونه های خارجی که بگذریم، سایت “متمم” خودمون هم خیلی خوبه. دیدیش؟
از طرفی ارتباط و شبکه سازی‌ای که توی داشگاه شکل میگیره توی آموزش آنلاین وجود نداره (یا حداقل به اون کیفیت شاید نباشه).
به نظرم اینجور مواقع مکتوب فکر کردن رو اصلا فراموش نکن:
مکتوب فکر کردن
من اینجور مواقع خوبی‌ها و بدی‌های هر گزینه رو به همون روشی که توی مطلب “تصمیم‌گیری” گفتم لیست میکنم و بهشون امتیاز میدم و بعدش تصمیم میگیرم.
امیدوارم تصمیماتی بگیری که وقتی سالها بعد برگشتی و بهشون فکر کردی، لبخندی از رضایت بشینه روی لبت. 🙂
مخلصم.
من از بچگی هم عادت داشتم مکتوب فکر می کردم 🙂
نوشتن مزایا و معایب رو انجام دادم ولی در نهایت ارشد گرفتن و نگرفتن هر دو برابر امتیاز میارن تقریبا. ولی میدونم قطعا اگر شرکت نکنم سالهای آینده افسوس خواهم خورد که چرا وقتی توانش رو داشتم این کار رو نکردم ولی اگر ارشد بگیرم و به کارم نیاد نهایتش اینه که ۲۰ تا کتاب هرچند نه چندان قوی و مفید بیشتر خوندم اگرم استفاده شد که چه عالی!
خیلی ممنونم از راهنمایی صادقانه و دلسوزانتون 🙂
سایت خیلی عالی و دلنشینی دارید و تقریبا همه اش رو خوندم 🙂
امین عزیز سلام
واقعا من هنوز میون دانشجوها میبینم که به سیگنال های جامعه و دانشگاه اصلا توجهی ندارند و کماکان تو فکر اینند که یک کله دکتری بگیرند ( در داخل یا خارج) بعد بروند و استاد دانشگاه بشن.!!!
من خودم هم با تشویق استادای دوران کارشناسی و صد البته علاقه ای که به علوم انسانی و حقوق داشتم(وکماکان دارم البته به قیمت از دست دادن فرصتهای ارزشمند دیگه که خیلی جای حسرت داره ولی ارزش نداره دیگه ولی خوب در تلاش برای تجربه های جدیدم) دلیل مناسبی از نظر خودم داشتم که ارشد و حتی بعدش دکتری بخوانم اما خوب به مرور به دلایل واقعا شخصی و غیر شخصی قید چنین هدفی رو زدم.
واقعا مشکلی که هست همین جریان چون دیگران می کنند ما هم انجام بدیمه که بعدها حسرت درست می کنه.
من هم یه مطلبی درمورد تاثیر القائات محیطی تو تصمیم گیری نوشته بودم ولی خوب تو به نظرم از من عالی تر نوشتی.
( این رو نمی گفتم نمی شد ولی واقعا ارزش داره یک مطلب بنویسم در مورد شهروندی اینترنتی یا معاشرت های حقیقی تو بستر مجازی و از انسانهای خوب این ماجرا نام برده بشه وقطعا یکی از اعضای این لیست بلند به چند دلیل تو خواهی بود)
امین واقعا تو این بحث هدف و رضایت و… خیلی خیلی می شه حرف زد.
شاد باشی
سلام امین جان.
چقدر خوبه این وبلاگ
خواستم تجربه خودم رو بگم. من ارشد رو ادامه ندادم. یک راست رفتم سر سربازی. یک سال نیم کوفتی دوره سربازی رو گذروندم و بلا فاصله مشغول کار شدم. دوستام خیلی با استعداد تر و با پشتکارتر از من بودن. اکثرشون رفتن ارشد رو خوندن. ارشد هم بیشتر از دوسال طول کشید براشون. سیل فارغ التحصیلان دهه ۶۰ دانشگاهی هم توی همون سال ها وارد بازار کار شدن. همه صندلی های شغلی پر شد. اونایی که درگیر ارشد و سربازی بودن سرپا موندن. مثل اتوبوس و مترو. منتظر بودن یکی بلند شه سر جاش بشینن. تعدادی از دوستام بعد از خوندن ارشد اعتراف می کردن که توی این دوسال و نیم ارشد چیزی به سطح معلومات حرفه ای شون اضافه نشده. الانم با مدرک فوق لیسانس خیلی سختشونه کار یک لیسانسه رو انجام بدن. می خوام بگم که سطح توقعاتشون هم حباب وار رشد کرده.
البته خیلی اراده می خواد وقتی می بینی یه گله آدم با عجله داره میره سمت ارشد تو راهتو کج کنی و بری سمت پادگان . ولی خب نتیجه های خوب ، بعد از کارهای سخت ظاهر می شن .
Pingback: رادیو کارنکن، قسمت چهارم: گفتگو با صدرا علی آبادی - امین آرامش
سلام امین عزیز
مطالب کاملی نوشتی
این روزا خیلی درگیر این دوراهی شدم…به قدری که شده خواب و خوراکم ….از طرفی الان که ترم شش دانشگاه هستم دیگه اونجوری که باید و شاید حوصله درس خوندن رو ندارم…از طرفی هم میخوام برا امریه خدمت اقدام کنم که اونم فهمیدم با ارشد امریه میدن….از طرفی هم خانوادم خیلی اصرار دارن که ارشد بخونم …دیگه واقعا نمیدونم چکار کنم
خوشحال میشم نظرت رو بگی
پست
سلام حسین جان
راجع به نظر خانواده که یه چیزایی گفتم توی متن.
مطمئنی امریه رو فقط با ارشد میدن؟ یه بررسی مجدد بکن.
برای گرفتن همچین تصمیمی اطلاعات زیادی باید داشته باشی، تا میتونی اطلاعاتت رو بیشتر و دقیقتر کن. من که اطلاع چندانی از وضعیتت ندارم.
در نهایت هم خودت باید این اطلاعات رو بذاری کنار هم و تصمیم بگیری. مطلب تصمیم‌گیری رو خوندی؟
چگونه تصمیم بگیریم؟
امین جان میگم میتونیم تو تلگرام باهم صحبت کنیم؟؟؟؟
سلام. کاش ۳ سال پیش این مطالب رو می خوندم. من هم فارغ التحصیل ارشد هستم از یک دانشگاه خوب و رشته فنی سخت. از همان اوایل دوره ارشد تصمیم داشتم انصراف بدم اما متاسفانه ترسیدم و این کار رو نکردم. کاش در مورد این تب جدیدی که به وجود اومده که همه می خوان بعد لیسانس یا ارشد یا حتی دکتری برای پزشکی بخونن هم بنویسین. به نظرتون آینده چی می شه وقتی همه پزشک باشن؟ ممنون
پست
سلام الهام
اتفاقا از تو چه پنهون که یه پیش‌نویس برای نوشتن مطلب در همین مورد خوندن پزشکی بعد از ارشد و کارشناسی دارم. امیدوارم به زودی این مطلب رو منتشر کنم. بازم به اینجا سر بزن.
قبلا یه چیزکی در این مورد نوشتم:
پزشکان، آینده و یک سری حرفه
ممنون از جوابت
شاید فضولی باشه اما خیلی مشتاقم بدونم دقیقا چیکار میکنی؟ یعنی چه جور محتوایی تولید میکنی؟ چطور ازش پول در میاری؟ آیا منظورت همین وبلاگه یا کتاب هم مینویسی یا کارهای دیگه؟ یا شاید برای سایت های بخصوصی تولید محتوا میکنی؟ البته راجع به کتاب موبایل درمانی میدونم و خوندمش…
پست
نه یزدان، منظورم کتاب و این وبلاگ نیست.
ما به کسب و کارها کمک میکنیم تا بازاریابی محتوایی اثربخشی داشته باشن. در آینده بیشتر در مورد کارم خواهی شنید…
امین جان سلام
منم مثل بقیه خوشحالم دوباره می نویسی، این مدت هر روز سر میزدم پست جدید نداشتی منم یجورایی دلگیر می شدم.
منم توی همون موجی افتادم که همه هر جوری بود می خواستن درجات مدرکشون رو بالا و بالاتر ببرن، شوربختانه دو سال با ارشد خودمو سر کار گذاشتم و خوشبختانه این اشتباه رو برای گرفتن دکتری تکرار نکردم و نرفتم. بدبختانه دیر فهمیدم که منم آدم رشته فنی نیستم. اما یه سوال داشتم، من الان تنها چیزی که اذیتم میکنه سرگردونی و سردرگمی هستش، نمیدونم چیکار کنم؟ شما که خودت ادامه تحصیل ندادی و ظاهرا کار مرتبط با رشته دانشگاهیت رو هم انجام نمیدی؟ تو خودت برای قسمت کار نکن خودت چیکار میکنی حالا؟ آیا فقط همین وبلاگه یا فعالیت های دیگه ای هم داری؟ میدونی منظورم اینه که بالاخره آدم به یه منبع درآمد نیاز دارره که اموراتش بگذره، آیا برای این منبع درآمد ادم بره دنبال همون کار نکن زندگیش یا کارهای دم دستی انجام بده؟
پست
سلام یزدان جان
ممنونم از لطفت. 🙂
آره یزدان، من الان کار مرتبط با رشته دانشگاهیم انجام نمیدم و درآمدم از صنعت محتواست. راستش اگر فقط فاکتور درآمد رو هم درنظر بگیریم، اوضاع خیلی بهتر از میانگین رشته‌های فنیه. دیگه حس خوبِ کارنکن و آیندۀ روشنتر رو هم اضافه کن بهش.
جواب سوال آخرت به این سادگیها نیست یزدان. داستان برای هر فرد فرق داره و باید شرایط دیگه‌ای هم درنظر گرفته بشه، باید واقعیت‌های زندگی هم درنظر گرفته بشه.
باید فکر کنی. هیچ کس هم بهتر از خودت برای تشخیص مسیرِ مناسب نیست، مشاورها هم تنها باید کمک کنن که تو خودت رو بهتر بشناسی و در نهایت خودت تصمیم بگیری.
یه پستی در مورد تغییر شغل نوشتم، خوندیش؟
چگونه تغییر شغل دهیم؟
پیشنهاد میکنم مطالب زیر رو هم بخونی:
شغل مناسب من چیست؟ (بر مبنای مدلی سه‌گانه برای انتخاب شغل)
رضایت شغلی چیست؟ (به همراه پرسش‌نامه رضایت شغلی)
اگر عمری باشه باز هم بیشتر در این حوزه خواهم نوشت…
سلام اقای ارامش. مطالب رو خوندم. رفتم به زمانی که برای ارشد میخوندم و چه ذوقی از قبول شدن داشتم. همه چیز رو تو قبولی ارشد میدیدم. ریاضی کاربردی خوندم. نظرتون راجع به اندیشیدن برای ادامه راه کاملا درسته. واقعا ادم تو جو قرار میگیره. خودم اصلا فکر نمیکردم چرا دارم ادامه میدم. شاید ی جور حس کنجکاوی بود برام. خیلی ها از من انتظار داشتن حتما دکتری قبول شم. ولی نمیدونم چرا دیگه اون انگیزه دوران ارشد رو نداشتم ( شاید کمی منطقی تر شده بودم). احساس کردم باید بیشتر فکر کنم در مورد اینده. به چهار یا پنج سالی که باید برای دکتری وقت گذاشت. بیشتر بنویسید.تشکر بابت مطالب خوبتون.
پست
سلام امیرجان
چه کار خوبی کردی که از تجربه خودت در این مورد نوشتی.
چشم، بیشتر مینویسم. 🙂
این رو هم بدون که دیدن کامنتهایی مثل کامنت تو دلگرمیه برای بیشتر نوشتن.
خیلی ممنونم رفیق که با حوصله جواب دادی. توضیح کامل و خوبی بود. من زیاد توی فضای دانشگاهی اونهم در یک دانشگاه معتبر نبودم و از اینکه نظر تو را(به عنوان یک نمونه خوب) به این مساله بدانم خوشحالم.
سلام امین جان خوشحالم که دوبار پست گذاشتی . واقعیتش من هیچ وقت کنکور ارشد شرکت نکردم. هر وقت هر چیزی لازم داشتم رفتم و یاد گرفتم. این که یک نفر مثل تو که تحصیلات آکادمیک توی بهترین دانشگاه ایران رو داشته باشه و این پست رو بنویسه کمی عجیب و فریبنده است. میخواستم دلیل ادامه تحصیل خودت رو بدونم و اینکه اگر واقعا ارشد و دکترا به این شکله چرا خودت ادامه تحصیل دادی و انگیزه ت چی بوده ؟ من فکر میکنم سطح دانشگاه هم خیلی توی تصمیم گیری موثره. بعضی وقتها صحبت ترک تحصیل میشد و مقایسه میکردیم با جابز و بیل گیتس و… یه دوستی داشتم که میگفت خیلی فرق میکنه که آدم از دانشگاه علی آباد انصراف بده یا از هاروارد.
پست
سلام فوادجان
فواد، بنظرم اگر یک حکم در مورد ادامه تحصیل دادن یا ندادن آدمها غلط باشه اینه: حکمی که برای همه نسخه یکسان می‌پیچیه .
من هیچ جا نگفتم که همه باید ارشد بخونن یا نخونن. فقط خواستم دعوت کرده باشم به فکر کردن. ما مردمانی هستیم که عادت کردیم کاری رو بکنیم که بقیه میکنن، منظورم از این نوشته این بود که بدونیم چرا داریم اینکار رو میکینم.
چرا ارشد میخونیم؟ مگر نه اینکه مدارک تحصیلی ابزاری هستند در خدمت اهداف دیگه؟
اون هدف چیه؟ آیا اصلا اون هدف رو میشناسیم؟ آیا دو روش دیگه برای رسیدن به اون هدف داریم و میدونیم که اون روشها خوب نیستن؟
فواد، راستش من برای ارشد خوندن نیاز به آزمون نداشتم و اصلا فکر هم نکردم که آیا باید بخونمش یا نه؟ دیدم همه میخونن، من هم این کار رو کردم. اون موقع تا این حد اهل فکر کردن نبودم.
هدف من از نوشتن چنین متنهایی اینه که دیگران حداقل بدونن دارن چیکار میکنن. برای منِ نوعی اصلا خوندن ارشد در رشته فنی کار درستی در مقایسه با رشته‌ای مثل MBA نبود. من آدم کار فنی نبودم. این رو بعد از کار توی صنعت نفت فهمیدم.
و اما در مورد دکترا. احتمالا از علاقه من به معلمی خبر داری. راستش بخاطر این علاقه بود که رفتم سراغ دکترا. البته یک تصمیم احساسی برای زندگی تمام وقت در زاهدان هم وجود داشت که علتش خارج از حوصله اینجاست. خلاصه که آمده بودم دکترا بخونم که معلم بشم. برای شروع مقطع دکتری هم کافی بود به استادم بگم و اون هم بدون آزمون من رو پذیرش کنه.
اما بعدش دیدم معلمی توی رشته فنی اونی نیست که باید باشه. به دلایل مختلف. یکم مفصل‌تر در این مورد اینجا نوشتم:
چرا ترجیح میدهم مدرس کنکور و استاد دانشگاه نباشم؟
خلاصه که رفتم و برای انصراف اقدام کردم. من میخواستم در کنار معلمِ فنی بودن از مسائل مهمتری حرف بزنم، امروز به مدد وبلاگ نویسی این فرصت رو در مقیاس بسیار وسیعتر دارم. کل مخاطبینی که قرار بود ظرف یک سال به عنوان استاد دانشگاه داشته باشم، امروز فقط ظرف یک روز به واسطه گوگل میان اینجا و حرفهای من رو میخونن. داده‌های گوگل میگه درگیر محتواهای اینجا هم میشن.
باید بیشتر تلاش کنم فواد. حرفهای زیادی هست که باید بگم، کارهای زیادی هست که باید بکنم. به قدر وسعم سعی خواهم کرد…
با سلام
شاید بار دوم باشه که از طریق لینکی به وبسایت شما سر می زنم و از کیفیت مطالبی که می گذارید به عنوان یک خواننده ی عام بسیار راضی هستم.
اما در خصوص ارشد! من خودم دانشجوی کارشناسی ام و چیزی نمونده تا به سر این چند راهی برسم. کمابیش فکرم از همین الان هم مشغول هست و بارها سوالاتی که در این پست مطرح شد (و چه بسا سوالاتی بیشتر از این) را با خودم مرور کردم و براش دنبال جواب گشتم. حقیقت اینه که برای ما (مخاطبم از «ما» همه ی افراد مذکر بعد از ۱۸ سال هستند که خواه یا ناخواه مجبورند به خدمت مقدس سربازی مشرف بشن!) انتخاب بین دو راهی سربازی و «هر چیز دیگه‌ای» واقعا دشوار هست. به قول خودتون، حتی فکر کردن به اینکه دو سال از بهترین دوران زندگی را باید به هیچ و پوچ بگذرانیم هم آدم را دیوانه می کند؛ سال هایی که شاید مهمل نباشه که هر ثانیه ی اون رو ارزشمند بدونیم و بدون شک در آینده ممکنه حسرت تک تک لحظات اون رو بخوریم. به هر روی، من مطمئنم اگر چنین شرایطی نبود، حتی تحصیل کارشناسی را بسیار زودتر از این رها کرده بودم! اما گویا مشکل همچنان باقی است.
پست
سلام سعید
فکر کنم می‌فهمم چی میگی. اما بنظرم باید به بعد از ارشد و این شتر نامیمون هم فکر کنی. بنظرم حداقل کاری که میشه کرد اینه که بررسی کنیم و ببینیم آیا میشه دوران سربازی رو به نحوی سپری کرد که علاوه بر اون اتلاف وقت ناگزیر، توشه‌ای هم برامون داشته باشه؟
حتما خودت بهتر از من میدونی که با امروزه با استفاده از اینترنت حتی میشه کسب و کارهایی درست کرد که نیاز به حضور تمام‌وقت در یک مکان مشخص نداشته باشه.
نمیگم حتما میسره، اما میگم با جدیت این گزینه‌ها رو هم بررسی کنیم.
پیشنهادم اینه که اگر حوصله داشتی قسمت‌های مختلف کارنکن رو یه نگاهی بندازی، شاید حداقل بشه در دوران سربازی پایه‌های اولیه یک کسب و کار رو گذاشت، یا مهارتی رو یاد گرفت یا…
موفق باشی و سرحال سعید جان 🙂
سلامی دوباره امین جان از ما که گذشت و ارشد رو گرفتیم اون موقع توی سرم دکترای خارج از کشور خوندن بود و این معقول ترین راه از نظر من بود. اما الان نگاه میکنم میبینم من واقعا وقتم رو این چند سال تلف کردم من این رشته رو این جنس کار رو دوست ندارم. واسه همین توی این یک سال رو خورده ای که خدمت میرم و در ادامه ش تمرکز ام رو میزارم روی چیزی که دوست دارم و استعداد دارم من میخوام مجری بشم و چند تجربه مجری صحنه همایش و اینا بودم و فید بک مثبت هم گرفتم نسبت به اینکه توانایی ش رو دارم. توی این مدت حسابی تمرین میکنم دوره هاش رو میرم و این استعداد م رو پرورش میدم.نمی دونم چقدر موفق میشم ولی مطمئنم رضایت بیشتری رو توی این مسیر تجربه میکنم خدا رو چه دیدی شاید یکی از قسمت های کار نکن وبلاگت بعدا داستان حرفه جدید من باشه
پست
سلام داوودجان
خودت بهتر از من میدونی داوود که افسوس خودن جایی توی این بازی دنیا نداره. هرچه که هست باید نگاه رو به جلو و تلاش باشه.
چقدر خوب که الان به این تشخیص رسیدی و داری مسیر خودت رو میری. خیلی خوشحالم از این بابت.
چه بسا اگر اون تجربه ارشد رو نمیداشتی امروز این همه توی مسیر جدیدت جدی نبودی.
من هم امیدوارم یه روزی داستان کارنکن تو رو تعریف کنم. پرتلاش باشی دوست خوبم 🙂