علی سخاوتی رتبه یک‌‌رقمی کنکور دارد و در دهه ۷۰ در دانشگاه شریف کامپیوتر خوانده. البته داستانِ درس خواندن او در شریف، با اغلب داستان‌های دیگرانی که وارد آن دانشگاه می‌شوند فرق زیادی دارد.
بهانۀ اصلی این پست معرفی کتابی است که او در سال ۹۱ نوشته و بر روی وبلاگش قرار داده.
نام اصلی کتابش «امکان» است و عنوان این پست، عنوان فرعی کتاب اوست. او در کتابش درباره «سی کار که به جای دانشگاه رفتن یا مسافرکشی می‌توان کرد» حرف میزند. البته علاوه بر این سی پیشنهاد، مقدمه و موخره‌ای هم وجود دارد که چندان هم کوتاه نیست.
لینک دانلود این کتاب را در انتها قرار داده‌ام، یک چیزهای مرتبطی در مورد محتوای کتاب الان در ذهنم هست که دوست دارم آنها را هم اینجا بنویسم:
- انجام دادن یک کار به مدت طولانی برای خودمان و کسب مهارت واقعا معجزه میکند و البته پدیده بسیار نادری است. واقعا درد بزرگی است که نمی‌توانیم هدفی برای خودمان داشته باشیم و بدون حضور اجبارِ بیرونی (مثل ترس از مشروطی و حرف خانواده و مردم و …) کسب مهارت و دانش کنیم. البته که با کسب مهارتهای مربوطه می‌توان چنین بود. بیخود به خودمان برچسبِ ناتوانی در این زمینه نزنیم: چرا از برچسب‌ها استفاده میکنیم؟
- اینکه خیلی از خانواده‌ها تنها یک راهِ قدیمی و تقریبا بدردنخور برای آینده شغلی فرزندان‌شان بلدند واقعا بد است. خیلی بد. در این مورد قبلا نوشته‌ام: پدران، مادران! ما نمیخواهیم کار کنیم!
- علی سخاوتی تاکید زیادی بر تاثیرِ فهم اقتصاد بر شیوه نگاهش به دنیا داشته. کاش حداقل جای آن همه واحدهای بی‌خاصیت، دو تا سه واحدی اقتصاد خرد و کلان به همه درس می‌دادند: چرا باید اقتصاد بدانیم؟
- مهارتهای فروش و مذاکره را خیلی دست کم گرفته‌ایم. دست کم گرفتن این مهارت‌ها، اشتباه بزرگی است و لطمه زیادی به مسیر شغلی ما خواهد زد: کتاب رایگان ۱۰ اشتباه رایج شغلی
طبیعتا با تمامی حرفهای علی در کتاب امکان موافق نبودم، پیشنهاد میکنم شما هم چنین توقعی از خودتان نداشته باشید. اما میدانم که با خواندن آن ایده‌های خوبی به ذهنتان خواهد رسید.
دانلود کتاب امکان (سی کار که به جای دانشگاه رفتن یا مسافرکشی می‌توان کرد)
این هم آدرس وبلاگ علی سخاوتی:
دیدگاه ها
امین عزیز،
این کتاب رو مطالعه کردم و تصمیم گرفتم سی شغل رو با توجه به روحیات، علایق و خلق و خوی خودم تنظیم کنم. فکر میکنم به ایده های جالبی خواهم رسید.
البته فرصتی هم دست داد تا به وبلاگ آقای سخاوتی سر بزنم و بخشی از پادکست های به راه بادیه ایشون را بشنوم.
انصافا که انسان خاصی هستند و تصمیم شون برای سفر و نحوه سفر کردن البته که در نوع خودش جسورانه و منجصر به فرد است.
خیلی خوشحالم که این وبلاگ مجددا به روزرسانی شد.
شاد باشی
پست
سارای عزیز
چه تصمیم خوبی گرفتی. کاش اون لیست ۳۰ تایی رو اینجا هم بنویسی.
من هم از اینکه دوباره فرصت کردم تا اینجا رو به‌روز کنم خیلی خوشحالم؛ هم به خاطرِ لذتِ نوشتن و هم به خاطرِ دیدن کامنتهای دوستانِ خوبم. 🙂
مخلصم
سلام
خانم کاشانی دوست دارم درباره وبلاگ آقای سخاوتی بیشتر بدانم…لطفا لینک ایشون برام بفرستید…تشکر
سلام اقای ارامش من کتاب رو دو بار خوندم یکبار سال گذشته یکبار هم هفته پیش تنها مشکل کتاب برای من این بود که دیر خوندمش ..ممکنه توضیح بدید با کدوم قسمت کتاب امکان موافق نیستید و چرا؟ حدس زدم با قسمت گدایی کردن باشه(آیکون خنده همراه با اشک).ولی به نظرم واقعا چالش جالبیه البته نه برای ما که کاملا پاستوریزه بزرگ شدیم باتشکر
پست
سلام اف
علی سخاوتی آدم خاصیه. نمیدونم مطالب وبلاگش رو هم خوندی یا نه.
یه چند مورد نظرم باهاش زاویه داشت که یکیش همین نقش دانشگاه توی شکل‌گیری ارتباطات بود.