از قرار معلوم، شرایط حساس کنونی همیشه با ما هست.
عده‌ای هستند که اصلا درک نمی‌کنند چرا میشود ناامید بود. احتمالا حسی به شاخص‌ها و جهت شیبی که بر روی آن قرار داریم ندارند. طبیعتا حرفی با آنان ندارم.
عده‌ای هم هستند که ممکن است در فهم شاخص‌ها با آنها مشترک باشم، اما آنها تصمیم می‌گیرند که ناامید باشند.
اما من این تصمیم را نمی‌گیرم. من دوست دارم امیدوار باشم.
باور کنید این انتخاب برای امیدواری هیچ ربطی به میزان بلاهت من ندارد، قصد موعظه و این داستان‌ها هم ندارم.
صرفا بهترین تصمیمی است که میتوانم در شرایط کنونی بگیرم. همین.
پس امیدوار خواهم بود و همۀ تلاشم را خواهم کرد.
پس‌نوشت
بله، من هم بعضی وقت‌ها بسیار ناامید میشوم و این تصمیمم یادم میرود. ناامیدی بدجور آدمیزاد را فلج میکند.
عکس‌نوشتۀ ابتدای مطلب را از اینجا برداشته‌ام.
مطلب مرتبط
دیدگاه ها
خیلی ممنونم آقای امین آرامش
ممنوووون <3
واقعا نا امیدی ذهن و خلاقیت آدمو کور میکنه
ولی نا امیدی باعث میشه تو سیل مشکلات یه راه حل کلیدی به ذهنت برسه
ممنون از مطالب خوبتون 🙂
پست
ابولفضل جان، من زیر مطلب «بازار کار ریاضی و تجربی» بهت قول داده بودم که یه سری مطالب رو در آینده بهت بگم. اینو گفتم که بدونی یادمه چه قولی دادم. 😉
یه مطلبی راجع به شغل مناسب نوشتم و چیزای بیشتری هم خواهم نوشت. یک سری پیشنهادات هم به بچه‌ها زیر همون مطلب توی کامنتها دادم، خوندی اونا رو؟
امیدوارم مجموعۀ مطالبی که اینجا میخونی برات مفید باشه و انتخاب‌های خوبی داشته باشی. 🙂
مخلصم.
ممنون از مطالب فوق العاده تون
تو مگو همه به جنگ اند و زصلح من چه آید
تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز
که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
که به است یک قد خوش، ز هزار قامت کوز
مولانا
امین عزیزم
امیدورام هر کردوممون، خصوصا در این شرایط چراغ امید رو به راه تلاش بتابونیم. حتی اگه دیگرانی که دست از راه شستند بسیار زیاد باشند.
پست
پوریای گُل
ممنون بابت اشاره به این دو بیت زیبا از جناب مولانا. 🙂
“چراغ امید رو به راه تلاش بتابونیم.”
عجب تعبیر قشنگی پوریا، حظ کردم. 🙂