تکلیف شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام که مشخص است. تفاوت آن آرمان‌زندگی‌ای (بر وزن آرمان‌شهر!) که افراد در صفحات اجتماعی‌شان نشان میدهند و آن جملات نغزی که می‌نویسند با زندگی و شخصیت واقعیِ آنها برای خیلی از ما مشخص شده است.
زندگی آن افراد، صفحات بیشتری هم دارد. صفحاتی که در آن آدم‌ها شخصیتِ متفاوتی دارند. اما به لطفِ جادوی عکس و جملات حکیمانه میتوان این صفحاتِ بیشتر از زندگی را نشان نداد.
اما راجع به وبلاگ‌نویس‌ها چه؟ آیا آنها هم می‌توانند به لطف نوشته‌هایشان یک آرمان‌زندگی و آرمان‌شخصیت بسازند؟ چیزی که با واقعیت فاصله دارد؟
به نظرِ من جواب این سوال “بله” است. اما قطعا این “بله” به بلندی “بله” در پاسخ به سوال مشابه در مورد مثلا اینستاگرامرها نیست.
وبلاگ‌نویس‌ها چیزی بیش از این متن‌های بعضا زیبایی هستند که در وبلاگشان می‌نویسند. منِ وبلاگ‌نویس از نقص‌هایم در وبلاگم چندان نخواهم گفت. اما فکر می‌کنم اختلافی که می‌توانم بین نوشته‌هایم و زندگی واقعی‌ام ایجاد کنم بسیار کمتر از فاصله‌ی مشابه بین عکس‌های زندگی‌ام و زندگی واقعی‌ام است، اما می‌توانم فاصله‌ای ایجاد کنم.
خلاصه سخن اینکه به قول اینستاگرامرها، آدم‌ها را از روی نوشته‌هایشان قضاوت نکنید. وبلاگ‌نویس‌ها بیش از آنی هستند که به نظر میرسند.
[maxbutton id=”2″ url=”https://aminaramesh.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF/” text=”کتاب رایگان وبلاگ، رزومۀ آنلاین” ]
