یک کاغذ برداریم و لیستی از عواملی بنویسیم که باعث میشود ۵ سال بعد ناراضی باشیم. میخواهیم علاج واقعه پیش از وقوع انجام دهیم.
در رابطه عاطفی‌مان. در تربیت فرزندمان. در کسب و کارمان. در دوستی‌مان. در ویژگی‌های شخصیتمان.
سعی کنیم با نوشتن شرح بیشتر بر آن عوامل، وضوح آن وضعیت را در ذهنمان بیشتر کنیم.
حالا عمیقا آن حالات بد را تصور کنیم و خودمان را در آن وضعیت ببینیم. رنجِ آن نارضایتی را حس کنیم.
خوب که غصه‌مان گرفت از آن حالت، دوباره دست به قلم شویم.
این‌بار بنویسیم که چه کارهایی میتوانیم انجام دهیم تا ۵ سال بعد چنین نشود. چه تغییراتی باید در خودمان ایجاد کنیم؟ چه کارهایی را نباید انجام دهیم؟ چه عاداتی را باید ترک کنیم؟ چه عاداتی را باید ایجاد کنیم؟
زمان ۵ سال یک زمان فرضی است. شاید خواستیم برای یک سال یا ۱۰ سال یا چند ماه بعد بنویسیم. اما روال همان است.
فقط چند نکته:
- حتما عوامل نارضایتی را روی کاغذ بنویسیم. (مکتوب فکر کردن)
- علاوه بر نوشتن، مرحله‌ی حس کردنِ رنجِ این نارضایتی را حتما طی کنیم.
- برنامه‌ریزی برای جلوگیری از آن وضعیت را هم مکتوب انجام دهیم.
- بعدترها حتما رجوع کنیم به این نوشته‌ها، برای شارژ خودمان به آنها نیاز داریم.
- برای یک رابطه دونفره بهتر است هر دو نفر این کار بکنند. اما در نهایت هر کس کارهایی که باید خودش انجام بدهد را لیست کند نه آن کارهایی که طرف مقابل باید انجام دهد.
فکر کنیم اینگونه پیش از وقوعِ واقعه، علاجش کرده‌ایم.
پس علاج واقعه پیش از وقوع هم میسر است.
پس‌نوشت
ایده این نوشته از اینجا آمده است. (حرفهای گری کلین و دنیل کانمن در یکی از درسهای تصمیم‌گیری پیشرفته متمم)
شاید خواندن این مطالب هم بد نباشد:
دیدگاه ها
Pingback: معرفی و دانلود کتاب دومینوی تهران فروریخت - وبلاگ امین آرامش
سلام
به نظرم نوشتن دغدغه ها و نگرانی ها به منظم شدن روند تفکر، رسیدن به آرامش و حل مسئله کمک زیادی میکنه. ولی نکته ی خیلی مهم این هست که نوشتن این دغدغه ها و یادآوری اون ها به صورت منظم اتفاق بیفته.
نوشته ی شما من رو یاد نوشته ای که چند وقت قبل از ارشاد نیکخواه خوندم انداخت، تو اون نوشته هم اشاره شده بود که برای رهایی از به تعویق انداختن کارها باید حس نزدیک تری نسبت به خود ده سال دیگه تون داشته باشید…
امیدوارم بتونیم همونطوری که در لحظه زندگی میکنیم همزمان تمام تلاش هامون بر اساس یه برنامه ی بلند مدت باشه.
پست
سلام زهرا
فکر میکنم کل موضوع هم همینه: چطور در لحظه زندگی کنیم ولی به فکر آینده هم باشیم و برای اهداف بلندمدت تلاش کنیم.
ارشاد رو منم میخونم و پیگیرشم.