پیش نوشت ۱:
آنچه اینجا مینوسیم مواردی است که بعد از حدود دو ماه وبلاگ نویسی جدی به ذهنم میرسد. به همین خاطر هم اسمش را گذاشته ام “موارد” و نه چیزهای دیگر. فکر میکنم “نکته” را کسی میگوید که تجربه ای دارد و من صرفا چند موردی که خودم در این روند دو ماهه لحاظشان کردم ذکر میکنم و ادعای دیگری ندارم. امیدوارم به دردبخور باشد.
پیش نوشت ۲:
اگر میخواهید تجربه های نویسنده یکی از موفق ترین وبلاگهای ایرانی را بخوانید سری به پس نوشت بزنید.
پیش نوشت ۳:
این وبلاگ با استفاده از وردپرس، کمتر از یک هفته است که راه افتاده و مطالب موجود در آن هم از وبلاگ قبلی ام که روی blog.ir بود وارد اینجا شده. پیش از آن هم، یک وبلاگ با تعداد پستهای بسیار کم و نیمه فعال در بلاگفا داشتم. و البته ۶، ۷ سال پیش هم برای مدت کوتاهی تلاشی با موضوعاتی متفاوت در بلاگفا داشته ام.
نوشت:
۱- به فکر سلامتی تان باشید.
تعجب نکنید، این جمله اشتباهی اینجا نوشته نشده، شما قرار است اولین مورد مربوط به وبلاگ نویسی را بخوانید. اگر قرار است یک وبلاگ نویس جدی باشید، بهتر است از همین اول به فکر سلامتی تان باشید تا بخاطر دردهای مچ دست و گردن و کمر بعدها ناتوان از نوشتن نشوید.
من همان حدود دو ماه پیش جستجویی کردم در این مورد و سه کار مشخص انجام دادم (میدهم):
اول اینکه لپتاپ را بالاتر قرار دادم و زیرش کتاب گذاشتم. دوم چون کیبرد بالا بود، یک کیبرد وایرلس خریدم تا راحت تر و با رعایت نکات مهم برای سلامتی تایپ کنم.
(کتابهای انتقال حرارت و مکانیک سیالات بالاخره بدرد خورد!)
کیبردی که خریدم مخصوص گیمِرهاست، من که اهلش نیستم ولی این کیبرد و آن رنگ نارنجی را دوستش دارم، شما هم اگر خواستید بخرید چیزی بخرید که وقتی می بینیدش حالتان خوب شود.
کار سومی هم که برای سلامتی موقع نوشتن انجام میدهم، پایبندی به پومودوروهای نیم ساعته و سپس قدم زدن همراه با شنیدن یک آهنگ حدود ۵ دقیقه ای بین آنهاست.
۲- دید و بازدید وبلاگی را فراموش نکنید.
این کار دو فایده اساسی دارد، اول از همه اینکه دوستان خوبی پیدا میکنید. وقتی شما نوشته های یک نفر را میخوانید و او هم همین کار را میکند شما دریچه روحتان را به روی هم باز کرده اید. یک جنس رفاقتی شکل میگیرد که انگار سالها هم کلامی پشتش بوده است.
من وقتی یک شماره ناشناس را روی موبایلم دیدم و صدای یاور مشیرفر را از کیلومترها دورتر شنیدم، نمیدانید چه حس خوبی داشتم.
و اما فایده دیگر این دید و بازدیدها، دیدن کامنت دوستانتان است. ما بهرحال انسانیم و برای ادامه راه نیاز به انگیزه داریم، اگر قرار است هر روز یک مطلب جدید داشته باشید، دیدن کامنتهای خوانندگان، سوختی برای ادامه این مسیر خواهد بود.
۳- با وُرد و ویرایشگر وبلاگتان دوست شوید، تایپ ده انگشتی هم واجب است.
اول از همه تایپ ده انگشتی. اگر میخواهید مدام بنویسید باید از نوشتن لذت ببرید و سرعت خوبی هم در نوشتن داشته باشید. توانایی تایپ ده انگشتی در این راه از ضروریات است.
من مطالبم را اکثرا ابتدا توی وُرد مینویسم، آشنایی شما با میانبرها لذت نوشتن را بیشتر میکند، اینکه لازم نباشد مدام دست به ماوس شوید و تنها با کیبرد کارتان را راه بیندازید خیلی خوب است. با یک جستجوی ساده میتوانید لیستی از این میانبرها را پیدا کنید. تسلط به میانبرهای ویرایشگر وبلاگتان هم طبیعتا به همین اندازه مهم است.
۴- کمال طلبی موقوف.
همین وبلاگ حاضر در لحظه نگارش این مطلب سرشار از لینکهایی است که به دلیل انتقال از وبلاگ قبلی خراب است یا عکسهایی هست که روی آنها آدرس وبلاگ قبلی قرار دارد. خب شروع به کار اینجا را منوط به درست شدن همه آنها بکنم؟ من این کار را نمیکنم. بر حسب مورد و هر وقت که نیاز شد یا حوصله داشتم کم کم مطالب قبلی را هم درست میکنم.
پیشنهاد مشخصم در مورد شروع هم این است که از نوشتن مطالب ساده و ایرادات نگارشی و غیره در اول کار اصلا نگران نباشید. به مرور همه چیز درست میشود. فراموش نکنید کمال طلبی یعنی شروع نکردن که صد برابر از شروع غیرایده آل بدتر است.
۵- بلاگفا را فراموش کنید!
به خاطر بغضی که نسبت به این ارائه دهنده وبلاگ دارم یک مورد را به آن اختصاص میدهم. اگر خواستید از سرویسهای آماده وبلاگ استفاده کنید، پیشنهاد موکد من این است که سراغ بلاگفا نروید.
با آغاز به کار blog.ir و با سرویسهای بسیار بهتری که نسبت به بلاگفا میدهد، موج مهاجرت از بلاگفا آغاز شد. بلاگفا هم برای جلوگیری از این مهاجرت دست به اقدامات محدودکننده زد. این حرکت که حتی اجازه نمیداد در وبلاگهای دوستانم در بلاگفا، آدرس وبلاگم با دامنه blog.ir را بدهم بدجور حالم را بد میکرد.
گذشته از این بغض من نسبت به بلاگفا، سرویسهایی که blog.ir میدهد واقعا بهتر است. البته من سایر ارائه دهندگان را نمیدانم و صرفا با همین دو تا کار کردم.
۶- اگر میتوانید با وردپرس یا جوملا شروع کنید.
اگر در نوشتن جدی هستید به سراغ سرویس دهندگان وبلاگ نروید و هاست و دامنه خودتان را داشته باشید. من خیلی زود تصمیم گرفتم بیایم روی وردپرس. اما باز هم انتقال مورد به مورد مطالب از وبلاگ قبلی به اینجا کار دلپذیری نبود. فکر کنم این توضیح لازم است که ارائه دهندگان وبلاگها دیتابیس وبلاگتان را نمیدهند و حتی اگر مثل من مطالب را منتقل کنید، کامنتهای ارزشمند خوانندگتان را از دست میدهید.
بعلاوه اگر اندکی علاقه هم داشته باشید دست بردن توی کدهای php و css هم لذت خاص خودش را دارد. البته اگر هم نخواستید خودتان وارد مسائل فنی شوید، میتوانید از یک دوست کمک بگیرید، وقت زیادی از دوستتان نخواهد گرفت و شما هم تنها میتوانید همان انتشار پست جدید را یاد بگیرید.
بدین ترتیب خیالتان راحت است که هر وقت خواستید قالب را عوض کنید یا مطالب را به جای دیگری انتقال دهید، دیتابیس کاملتان را در اختیار دارید.
۷- لیستی از ایده ها داشته باشید.
من لیستی از ایده ها در فایلهای وُرد دارم و هر از گاهی که چیزی در آن مورد به ذهنم میرسد، میروم و در فایل مربوطه اضافه اش میکنم. تا اینکه به مرور از بین ایده های موجود یکی را انتخاب و نهایی میکنم. بنظرم این کار باعث میشود نوشته های بهتری داشته باشم. البته مطالبی هم بوده که بدون آن فایلهای وُرد و مستقیم در ویرایشگر وبلاگ نوشته ام.
۸- از شکل استفاده کنید.
استفاده از شکلها باعث میشود متنتان از یکنواختی دربیاید و البته یک جاهایی هم برای رساندن منظورتان میتوانید شکلهایی را خودتان درست کنید. برای این کار هم من فقط از وُرد و paint استفاده میکنم، کارم را راه می اندازند. با همین وُرد شکلهای بسیار زیادی میشود ساخت.
۹- از وبلاگتان جلوتر باشید.
وبلاگ قبلی ام، تقریبا هر روز یک مطلب جدید داشت. با خودم قرار گذاشته بودم که این قانون نانوشته را رعایت کنم. برای رعایت این موضوع من گاهی مطالب تا چهار روز بعدتر را هم نوشته بودم و با استفاده از قابلیت “انتشار در آینده” راس زمان مشخص شده، پست جدید روی وبلاگ قرار داده میشد. استفاده از این خاصیت باعث میشود پیشاپیش به فکر روزهایی که نمیتوانید مطلبی بنویسید باشید.
۱۰- لذت سفر از صفحه ۱۴ گوگل به صفحه اول را از دست ندهید!
لذت بخش است که در گوگل اسمتان را سرچ کنید و رزومه آنلاین شما یعنی همین وبلاگتان نمایش داده شود. اما در روزهایِ نخستِ راه اندازی وبلاگ، گوگل شما را نمی شناسد و به مرور شما با جستجوی اسمتان، وبلاگتان را در صفحات گوگل پیدا میکنید. دیدن این روند حرکت تا رسیدن به صفحه اول ِگوگل هم میتواند یک عامل انگیزاننده دیگر برای شما باشد.
[maxbutton id=”2″ url=”https://aminaramesh.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF/” text=”کتاب رایگان وبلاگ، رزومۀ آنلاین” ]
مطلبی مرتبط از همین وبلاگ
پس نوشت:
مطالب آقا معلم با موضوع وبلاگ نویسی:
ده نکته پس از ده سال وبلاگ نویسی (قسمت اول)
ده نکته پس از ده سال وبلاگ نویسی (قسمت دوم)
برای زینب دستاویز: چند پیشنهاد در مورد وبلاگ نویسی
پس نوشت ۲:
میشد چیزهای دیگری هم نوشت، ولی هم طولانی میشد و هم عدد ۱۰ به هم میخورد! شاید بعدتر چیزهای دیگری هم با این موضوع نوشتم.
دیدگاه ها
سلام. واقعآ ممنون بابت ارائه این مطلب مفید… ضمنآ من یه سایت خیلی خوب در زمینه دورکاری میشناسم به اسم خدمات یاب که تا حالا چند بار واقعآ به دادم رسید و خیلی ازشون راضیم… https://khadamatyab.com/
ایا میشه وبلاگی که ساختیم فقط برای خودمون باشه؟یعنی اینکه هیچکی نتونه وبلاگمون رو بخونه فقط برای خودمون رویت بشه؟
پست
بله، میشه
میتوی برای همه مطالبت پسورد بذاری
هم با وردپرس میشه و هم با سرویس دهنده های بلاگ مثل بلاگ دات آی آر
سلام
من خیلی اتفاقی از گوگل اومدم
با اجازتون من اینجا برای دوستمم فرستادم تا بیاد ببینه
ممنون
منم با کلّی تأخیر بالأخره یه وبلاگ وردپرسی راه‌اندازی کردم بعد از خوندن این پست از وبلاگت انگیزم زیاد شد
پست
چقدر خوب احسان
خوشحالم که باعث بالا رفتن انگیزه‌ات شدم.
وبلاگت رو دیدم، ایول. به پیش.
بازم بهم سر بزن. 🙂
سلام
جالبه برام از وقتی اومدم سایتتون ۱ ساعت گذشته و متوجه نشدم خخخخ
هرچی میچرخم اینجا قسمت هایی که دوست دارم پیدا میکنم
سایت خوبی پیدا کردم ولی سر سری سایتتونو دیدم حالا سایتتونو تو گوشیم سیو کردم وقتم ازاد شد میام دوباره میبینم
ممنون
با موردی که گفتید بلاگفا رو فراموش کنیم کاملاً موافقم چون با اومدن cms های آماده ای مثل وردپرس و صرف حداکثر ۲ روز برای یادگیری می تونیم سایت مستقل خودمون رو داشته باشیم و هر امکانی رو که دوست داشته باشیم بدست بیاریم. لزومی نداره با امکانات کم و محیط غیر قابل تغییر بلاگفا کار کنیم.
Pingback: اندر اوصاف دوست وبلاگی - امین آرامش
امین عزیز
کنجکاوی خودم رو همیشه دوست داشتم چون به مطالب خوبی دست پیدا کردم.
احتمالاً متوجه علاقه و ارادت خاص من به وبسایت و مطالب فوق‌العاده‌ات شده‌ای. خوشحال می‌شوم اگر به صورت خلاصه به من کمکی کنی تا بتوانم به وردپرس مهاجرت کنم و آن را کم‌کم یاد بگیرم و همین تابستان، استارتش را بزنم.
پی‌نوشت یک: تنها کمک‌کنندۀ خوبی که میشناسم، سایت حمید طهماسبی است که خدای SEO و تجارت الکترونیک است. منبع دیگری مد نظرت هست که به تو کمک کرده باشد یا به امثال من کمک کند؟
پی‌نوشت دو: کلمۀ خلاصۀ را عمداً به کار بردم. چون دوست نداشتم جواب دادن طولانی و کمال‌طلبانه‌ات، جواب کامنت من را مشروط به زمان دیگری کند و به تأخیر بیفتد!
ممنونم از نوشته‌های خوبت امین.
خوشحالم که جزو خوانندگان پر و پا قرص اینجا هستم.
پست
سیناجان، مرسی بابت لطفت
راستش من هم وردپرس هیچی بلد نبودم و همرو از گوگل پرسیدم. جوابهاش هم کارم رو راه انداخت. راجع به وردپرس اینقدر منابع مختلف رایگان توی اینترنت هست که میتونم با قاطعیت بگم که خیالت راحت باشه و “فقط سرچ کن و برو جلو!”
منم خوشحالم که خواننده خوبی مثل تو دارم.
(بابت تاخیر در تایید کامنت هم عذر میخوام، نمیرسیدم بیام سراغ سایتم.)
Pingback: چگونه وبلاگ نویسی را شروع نکنیم؟ (هشت موردی که یک وبلاگ نویس نباید در ابتدای راه به آنها توجه کند) - امین آرامش
آفرین امین
اینکارت عالی بود. فکر میکنم خودت در آینده هم بتونی اینکارو تکمیل ترش کنی و نسخه های بهتری هم ارائه بدی.
انصافا این چند وقته خوب پیش رفتی
کمی هم به مولتی مدیای وبلاگت فکری کن. عکس، صوت و یا ویدیو. خیلی کمک میکنه این شکل تولید محتوا
بازم میام 🙂
پست
سجاد جان، ممنونم از اعلام نظر و پیشنهادت.
حتما؛ البته یه چیزهایی هم هست. برنامه هم زیاد دارم…
امین عزیز.
نکته‌ی چهارم رو خیلی دوست داشتم. چون من هم یک کمال‌طلب هستم که در خیلی از موارد استاندارهای فوق‌العاده بالایی رو برای خودم تعیین میکنم. اعتراف میکنم توی وبلاگ‌نویسی هم اوایل این کار رو می‌کردم ولی از روزی که تصمیم گرفتم روزانه توی وبلاگ بنویسم، دیگه مجبور شدم این کمال‌طلبی رو مقداری تعدیل کنم. چون واقعا هنوز برای من امکان نداره همیشه نوشته‌هایی طولانی و تحلیلی رو بنویسم به‌رغم اینکه از این نوع نوشته‌ها خیلی خوشم می‌یاد.
از طرفی جلوتر از وبلاگ رو بودن رو هم تجربه کردم. این‌جوری به نظرم ایده‌ها آروم آروم در ذهن آدم تداعی می‌شن و میشه سر فرصت بهشون فکر کرد و متنی که می‌خوایم بنویسیم، قوام لازم رو بدیم.
روی هم رفته به‌نظرم وبلاگ‌نویسی و وبلاگ‌خوانی تجربه فوق‌العاده‌ای هست که به لطف بودن در جمع دوستان متممی عزیزم، نصیب من هم شده و از این بابت خیلی خوشحالم 🙂
پست
طاهره عزیز
خوشحالم که نکته چهارم مورد توجهت بوده. اگر صلاح دیدی راجع به نکته شیش هم یه تاملی بکن. هرچقدر زودتر بری خونه اصلیت، بهتره.
ممنون که نظرت رو برام نوشتی، منم واقعا از این ارتباط وبلاگی با دوستان متممی خوشحالم. 🙂
نکنه ۴ رو بیشتر دوست داشتم.
پست
منم خودتو دوست دارم احسان جون 🙂
ضمنا اولین ایمیل رو هم دریافت کردم، دمت گرم…
قربون مهندس 🙂
اول اینکه: از فونت مطلبت در اینجا بیشتر از بلاگ خوشم میاد.
دوم اینکه: پس زمینه ی وبلاگت رو یکم خاکستری کن. یه خاکستری خیلی خفیف! با سفید چندان حال نمی کنم. به هر حال هر طور که دوست داری.
سوم اینکه: با دیدن عکس فهمیدم که باید شاهین باشه. اما با عکسی که خودش توی وبلاگش گذاشته یکم تفاوت داره.
چهارم اینکه: در مورد جمله ای که زیر اولین عکس نوشتی. لطفا بیشتر هنگام نوشتنِ چنین جملاتی احتیاط کن. آخه نوشتن چنین جملاتی بدون نوشتن پیش زمینه ها و پس زمینه هاش باعث میشه کسایی که واقعا درس خوندن و پژوهش رو دوست دارن، دید منفی ای نسبت به درس خوندن پیدا کنن. شاید انگیزه شون کمتر بشه
پنجم اینکه: من هم گهگاهی می نویسم. با ورد. توی لپ تاپ خودم. برای خودم. فعلا هم قصد انتشارشون رو ندارم. فقط می خوام تفکرات امروزم رو یه جایی ثبت کنم، تا وقتی که چند ماه یا چند سال دیگه خوندمشون بدونم چقدر تفکراتم تغییر کرده و به این فکر کنم که چرا تغییر کرده. بهتر شده یا بدتر!
پست
محسن جان، فکر نکنم کسی واقعا درس و پژوهش دوست داشته باشه و با این تک جمله من ناامید شه. اگر واقعا اینطوری بشه باید به دوست داشتنش شک کنه ؛)
ممنونم از لطفت و خوشحالم که حداقل فونت رو پسندیدی 🙂
نوشتن برای ثبت روند تکفرت خیلی خوبه محسن، ولی وبلاگ نویسی هم یه دنیای جالب دیگه ای داره. بهت پیشنهاد میکنم بری تو کارش…