بومرنگ یک وسیله برای شکار بوده که بومیان استرالیا از آن استفاده میکرده اند، البته امروز بیشتر برای تفریح از آن استفاده میشود، ویژگی اش هم همین برگشت به محل پرتاب است. بومرنگ هم همانند سنگ توسط ما به جایی دور از ما پرتاب میشود ولی یک فرق اساسی با سنگ دارد، سنگی که پرتاب کنی دیگر به سویت باز نمی گردد، ولی بومرنگ دیر یا زود به سمت خودت بازخواهد گشت.
گمان میکنم بیشتر حرکتهایی که در اجتماع انجام میدهیم از جنس پرتاب بومرنگ است و نه سنگ. اما در اکثر موارد ما به گمان خودمان سنگی را پرتاب کرده ایم و حتی اگر از این پرتابِ ما آسیبی متوجه کسی شود، آن کس ما نیستیم، چون سنگ دیگر بازنخواهد گشت؛ حال اینکه در عمل ما بومرنگی پرتاب کرده ایم و این بومرنگ هر کاری که در مسیرش انجام دهد، قطعا دیر یا زود به سراغ خود ما هم خواهد آمد و ما اثر آن پرتاب اولیه را بر وجود خودمان خواهیم چشید.
وقتی تصمیم میگیریم برای هزینه کمتر، سریال مورد علاقه مان را دزدکی دانلود کنیم و پولی برایش نپردازیم، فکر میکنیم سنگی به سمت عوامل تولید پرتاب کرده ایم و خودمان زرنگی کرده ایم، حال اینکه این بومرنگ روزی با عدم تولید مجدد توسط آن تیمِ سریالِ مورد علاقه مان (به دلیل برنگشتن هزینه ها)، به خودمان اصابت خواهد کرد.
وقتی برای زودتر رسیدن و نشان دادن زرنگی مان، مدام در خیابان و اتوبان لاین عوض میکنیم، گمان میکنیم سنگی به سمت سایرین پرتاب کرده ایم، ولی با توجه به نقشی که این حرکات بر ایجاد ترافیک بیشتر دارد، در حقیقت بومرنگی پرتاب کرده ایم که به سراغ خودمان نیز خواهد آمد.
وقتی آشغالی را به بیرون از ماشین پرتاب میکنیم هم برخلاف تصورمان با نقشمان در زشت شدن شهر و افزایش هزینه های زیبا کردن آن، بومرنگ پرتاب کرده ایم، نه سنگ.
وقتی برای لذت بردن یا هر چیز دیگری، غیبت کسی را پیش دیگری میکنیم، به گمانمان سنگی به سمت آن فرد غایب پرتاب کرده ایم، غافل از اینکه آسیبی که این عمل به وجهه خودمان نزد شنونده میزند بومرنگی است که روزی برخواهد گشت.
این مثالهای بومرنگی را زیاد میتوان در رفتارمان پیدا کرد.
نکته ای که به نظرم باعث شده ما به انجام این کارها ادامه دهیم، شیوه ای است که برای مقابله با این اعمال انتخاب شده، مدتها با فرض سنگ بودن این اعمال سعی کرده ایم با توصیه و نصیحت به مردم بفهمانیم که این “سنگ پرت کردنها غیراخلاقی” است، حال اینکه اصلا صورت مسئله را اشتباه تعریف کرده ایم. اینکه پرتاب میکرده ایم “بومرنگ بوده، نه سنگ”.
دیدگاه ها
سلام
این عدم نفع شخصی یکی از آثار کار غلطه که شاید بتوان برای آن مثال نقض هم پیدا کرد. بحث اخلاق اینست که با انجام کار غلط شما خطی تیره بر لوح نفس خود می کشی و کم کم از انسانیت خارج می شی. که این هم عواقب دنیوی داره هم اخروی. تو دنیا مردم از دستت در امان نیستند و بعد از مرگ خودت از دست خودت با این چیزی که از خودت ساختی!
چه قدر این مطلبت جالب بود امین
یاد درس اثر کبرا تفکر سیستمی می افتم، اثرات کوتاه مدتی که در نهایت مشکلات عمیق تری ایجاد می کنن.
اصولا خیلی تحلیل های خوب و سیستمی داری، ازت خیلی چیزا یادگرفتم.
ممنونم:)
پینوشت: این کد امنیتی که شبیه بازی جمع و تفریق می مونه هم یک نوع گیمیفیکیشنه به نظرم، باحاله:)
پست
از لطفت ممنونم. آره پریسا، به نوعی همون داستانه. فکر کنم این کشوندن پای اخلاق توی خیلی از حیطه ها، اشتباه بزرگی بوده توی جامعه ما.
شاید میشد با مطرح کردن نفع شخصی و رابطه پیچیده رفتارِ ما با آسیب رسوندن به نفع شخصی خودمون به نتایج بهتری رسید.