من ترجیح میدهم امیدوار باشم

محمدرضا شعبانعلی نرگس رحمانی

از قرار معلوم، شرایط حساس کنونی همیشه با ما هست.

عده‌ای هستند که اصلا درک نمی‌کنند چرا میشود ناامید بود. احتمالا حسی به شاخص‌ها و جهت شیبی که بر روی آن قرار داریم ندارند. طبیعتا حرفی با آنان ندارم.

عده‌ای هم هستند که ممکن است در فهم شاخص‌ها با آنها مشترک باشم، اما آنها تصمیم می‌گیرند که ناامید باشند.

اما من این تصمیم را نمی‌گیرم. من دوست دارم امیدوار باشم.

باور کنید این انتخاب برای امیدواری هیچ ربطی به میزان بلاهت من ندارد، قصد موعظه و این داستان‌ها هم ندارم.

صرفا بهترین تصمیمی است که میتوانم در شرایط کنونی بگیرم. همین.

پس امیدوار خواهم بود و همۀ تلاشم را خواهم کرد.

پس‌نوشت

بله، من هم بعضی وقت‌ها بسیار ناامید میشوم و این تصمیمم یادم میرود. ناامیدی بدجور آدمیزاد را فلج میکند.

عکس‌نوشتۀ ابتدای مطلب را از اینجا برداشته‌ام.

مطلب مرتبط

در ستایش امید

دیدگاه ها

  1. Abolfazl_cj

    واقعا نا امیدی ذهن و خلاقیت آدمو کور میکنه
    ولی نا امیدی باعث میشه تو سیل مشکلات یه راه حل کلیدی به ذهنت برسه
    ممنون از مطالب خوبتون 🙂

    1. نویسنده
      پست
      امین آرامش

      ابولفضل جان، من زیر مطلب «بازار کار ریاضی و تجربی» بهت قول داده بودم که یه سری مطالب رو در آینده بهت بگم. اینو گفتم که بدونی یادمه چه قولی دادم. 😉
      یه مطلبی راجع به شغل مناسب نوشتم و چیزای بیشتری هم خواهم نوشت. یک سری پیشنهادات هم به بچه‌ها زیر همون مطلب توی کامنتها دادم، خوندی اونا رو؟
      امیدوارم مجموعۀ مطالبی که اینجا میخونی برات مفید باشه و انتخاب‌های خوبی داشته باشی. 🙂
      مخلصم.

  2. پوریا صفرپور

    تو مگو همه به جنگ اند و زصلح من چه آید
    تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز
    که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
    که به است یک قد خوش، ز هزار قامت کوز
    مولانا

    امین عزیزم
    امیدورام هر کردوممون، خصوصا در این شرایط چراغ امید رو به راه تلاش بتابونیم. حتی اگه دیگرانی که دست از راه شستند بسیار زیاد باشند.

    1. نویسنده
      پست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *